Column | Waarom het afvallen een strijd blijft

‘Ik sport weer een paar dagen per week,’ vertrouwt een andere moeder me tussen de bedrijven door, ‘en het is zo lekker. Snap niet waarom ik hier niet eerder aan ben begonnen!’ Stiekem ben ik een beetje jaloers op haar enthousiasme en doorzettingsvermogen. Vroeger hing ik regelmatig in de sportschool en danste ik minstens één keer per week. En ik vond het heerlijk. Ja, ik. Tegenwoordig beschouw ik een wandeling richting de keuken al als mijn dagelijkse portie beweging. Ergens is het dus een beetje misgegaan.

Nou ja… Eigenlijk weet ik ook best waar het aan ligt. Bij mij is het namelijk toch vaak alles of niets. Want ik fiets óf vol overgave kilometers door de polder en eindig met zoveel spierpijn waardoor ik dagen niet kan lopen. Óf ik zit op de bank en neem nog een chipje, terwijl ik intussen overtuigd bij mezelf denk: morgen ga ik echt anders eten. Heus. Vandaag gewoon nog even wat lekkers zodat ik het straks niet meer hoef te missen.

Het ergste is dat ik het dan nog geloof ook. Ondanks dat ik mezelf al talloze keren het tegendeel bewezen heb. Want vaak gaat zo’n voornemen tijdens het ontbijt nog prima, maar vind ik vervolgens tijdens de lunch dat ik best een boterham met chocopasta kan eten – want dat ik me gister niet kon beheersen, zegt nog niks over vandaag. En voor ik het weet zit ik drie witte boterhammen later met schuldgevoel te denken aan mijn goede voornemens van die ochtend, die van gisterochtend en de dag ervoor…

Ik denk dat het iets is waar veel andere vrouwen met notoire lijnpogingen ook last van hebben. Je kent de theorie: regelmatig eten, gezonde keuzes maken, minderen met suiker en bewust eten. Maar de praktijk is gewoon anders. Want een zelfgebakken boterkoek is toch vele malen lekkerder dan zo’n reep met verantwoorden graansoorten en gedroogd fruit? En een witte boterham met een (dubbel)dikke laag Nutella verslaat de verantwoorde cracker met illustere avocadospread ook nog steeds.

Keuzes maken zijn nu eenmaal makkelijker als het alternatief minstens zo smaakvol is. Maar hoe hard alle gezondheidsgoeroes het ook roepen, het is niet zo. Niet als je extreem dol bent op zoetigheid en houdt van voeding die bol staat van de verkeerde vetten. Hoewel dit geen excuus mag zijn om de rest van je leven maar pizza’s te bestellen waar de kaas vanaf druipt en je dagelijks te laven aan een bakje Ben & Jerry’s Chocolate Fudge Brownie, blijft het lastig.

Meer bewegen lijkt in mijn geval ook wel een slimme keus. Want mijn net iets te hoge gewicht moet niet de rode draad van mijn leven zijn als ik over vijftig jaar terugkijk. Het wordt denk ik tijd om mezelf de figuurlijke schop onder mijn kont te geven, die even heel hard nodig is. Uiteindelijk hoef je geen uren vrij te maken om wekelijks een uurtje te kunnen sporten, toch? In elk geval heb ik vast een sportlegging gekocht. Je weet immers maar nooit, wie weet komt de echte motivatie dan vanzelf wel…

Vind jij het ook lastig om van de zoetigheid af te blijven? Of maak je van nature het liefst gezonde keuzes en kan je je juist niets voorstellen bij mensen ‘zoals ik’? 😉

Afbeelding, carballo – Shutterstock

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *