Na een relatiebreuk zie je vaak dat vrouwen bijna hysterisch een new me creëren. Ze knippen hun haar bijzonder kort, verven het knalrood (check), nemen een tatoeage (check) of een piercing (double check) en verliezen kilo’s (BINGO!) Ergens vermoed ik dat dit komt omdat we onszelf opnieuw moeten uitvinden. Wie ben ik en wat blijft er over na de scheiding? Hoe doe ik het als ik het in mijn eentje moet redden? Dat is een proces en daar hoort het, bijna puberale, uitproberen van een nieuwe levensstijl en dito uiterlijk bij.
Inmiddels zijn we bijna een jaar verder. Hoewel afvallen niet langer op mijn lijstje stond van doelen voor dit jaar, vind ik het wel fijn dat ik eindelijk eens van die plakkende zwangerschapskilo’s af lijk te komen. Dat mijn broekmaat een cijfer omlaag ging was, hoe oppervlakkig ook, toch een moment om te vieren. En dit keer niet met een reep Tony, maar gewoon met een gevoel van blijdschap. Mijn geheim zit hem ook niet in een streng dieet of een maag die vol zit met liefdesverdriet. Het gebeurt ‘gewoon’.
Ik eet er namelijk niet minder om. Met de naderende overgang en het vieren van mijn veertigste verjaardag al bijna een jaar terug kan ik bovendien ook niet bepaald zeggen dat mijn leeftijd enige rol speelt. Ik lunch bijvoorbeeld nog steeds met een broodje chocopasta waar de gemiddelde stukadoor jaloers op zou zijn en ben gek op een gebakken eitje met kaas, op een bedje van Hellman’s. Je kunt hoogstens stellen dat intuïtief eten, werken in de horeca en mijn wekelijkse wandelingen bijdragen.
Toch blijft afvallen een strijd. Soms omdat ik op een filosofische manier nadenk over wie nu eigenlijk bedacht heeft dat maatje net niks de norm zou moeten zijn en waarom er in vredesnaam geen zelfbeschermingstaks zit op vette snacks. Al ben ik regelmatig ook minstens zo dankbaar dat dit (nog) niet het geval is, omdat ik nu eenmaal geen fan ben van groene groenten en andere gezonde toestanden. En een andere keer omdat er hormonen om de hoek komen kijken en ik de kastjes plunder op zoek naar een verloren paasei.
Ik kan ook nog steeds geen reep chocola verdelen over vier dagen. Het liefst eet ik hem in één keer op, omdat ik het gevoel heb dat ik er dan maar vanaf ben – verlost van dat schreeuwende stemmetje dat je best een stukje kan nemen. En nog eentje. En voor ik het weet sta ik weer ouderwets in de supermarkt te loeren welke koekjes ik nu weer mee naar huis kan nemen om daar gedachteloos te gaan zitten snaaien – omdat ik lange tijd niet zonder kon. Misschien is het vergelijkbaar met andere verslavingen: altijd de angst voor een terugval.
Kilo’s eraf of niet, ik kan geen maat houden. Als ik ergens echt dol op ben, zoals gevulde koeken, pizza, sinaasappelwaterijs, paprika ribbelchips, jodekoeken met chocola, Tony, oude kaas, Nutella en appelcake, kan ik daar hele dagen van eten. Daarom haal ik het meestal niet. Eén kleine misstap en er zitten weer 7 kilo bij, terwijl ik ze net – eindelijk! – kwijt ben. Want, laten we eerlijk zijn, zelfgebakken boterkoek is toch vele malen lekkerder dan zo’n reep met verantwoorden graansoorten en gedroogd fruit? En een witte boterham met een (dubbel)dikke laag Nutella verslaat de verantwoorde cracker met illustere avocadospread ook nog steeds.
Momenteel probeer ik alleen tijdens de welbekende tijd van de maand toe te geven aan ongelimiteerd snoepen. Dan laat ik mezelf gaan en ben ik de hoeveelheid chocola na twee dagen stiekem ook best wel weer zat. De rest van de tijd probeer ik vooral extra liefde in mijn lunch te steken en voldoende eiwitten binnen te krijgen om het hongergevoel te stillen. Hopelijk komt er ooit nog een dag dat ik hier helemaal niet meer over hoef na te denken en dat ik gewoon een appel pak in plaats van appeltaart…
Herkenbaar? Of maak jij van nature gezondere keuzes en kan je je niks voorstellen bij zo’n hang naar vet en zoet?
Liefs, Merel
Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
Uitgelichte afbeelding ©carballo – Shutterstock