Column | Niet slapen? Het voelt als een vorm van marteling

Met dikke wallen staar ik apathisch voor me uit. Ook dit is ouderschap: in vol ornaat en totaal niet hoe ik het me voorstelde toen ik nog mijmerend over mijn buik wreef. Dat laatste is inmiddels alweer bijna een jaar geleden. Een jaar waarin ik talloze keren de vraag moest beantwoorden of onze dochter al doorsliep. Nee. Doet ze niet.

Er bestaan dus echt gruwelijke mensen op deze wereld die het onderbreken van iemands slaappatroon gebruiken als martelmethode. Je kunt iemands psyche namelijk volledig breken. Nu wil ik onze lieve baby heus in geen enkel opzicht vergelijken met de gemiddelde engerd – laat dat voorop staan. Alleen mag het wel duidelijk zijn dat leuk toch echt anders is. Na maanden van onderbroken nachten, waarbij drie keer wakker worden het minimum is, maar zes of zeven keer geen uitzondering, is mijn energiereserve volledig op. Ik kan niet meer.

Meer dan een beetje apathisch staren en ons strakke schema afwerken doe ik ook niet meer. Slapen wanneer zij slaapt is onmogelijk, met een dreumes in huis. En ik heb al regelmatig het idee gehad dat er iemand bij de voordeur stond, terwijl er niks was. Van ernstig slaaptekort ga je namelijk ook nog eens hallucineren. Een soort ingebouwde drugs van Moeder Natuur, al is het helaas niet van de ‘spacy’ soort waar je een heerlijke kick van schijnt te krijgen.  

Aan dit alles zit eigenlijk maar één voordeel. Ro is namelijk net zo moe als ik. Wat daar zo lollig aan is? Wanneer je vermoeid bent, werkt je reactievermogen een stuk trager. Dus ik heb al een paar keer gezien hoe hij iets van de grond wilde rapen en onderweg met zijn hoofd op het tafelblad botste. Of dat hij tegen een openstaand keukenkastje liep. Minder grappig voor hem, maar leedvermaak werkt bijzonder goed op je lachspieren in deze staat.

Andersom heeft hij mij ook al eens geïrriteerd zien mopperen op de waterkoker die stuk leek, omdat ik de stekker een klein beetje was vergeten. En als ik een fatsoenlijk gesprek wil voeren, doe ik er soms uren over om een simpel woord als ‘gras’ te kunnen bedenken. Dus we komen allebei wel aan onze dagelijkse portie lachspiertraining. Onder het mom van ieder nadeel heeft zijn voordeel…😉

Maar echt, om terug te komen op de moraal van dit verhaal: onvoldoende slapen is een marteling van de bovenste plank. Je gaat hallucineren, je hersenen werken voor geen meter meer, je motorische vaardigheden verdwijnen waar je bij staat en je hebt eindeloos veel lijstjes nodig om te kunnen overleven. Die prachtige grote kijkers en zoete glimlach om 02.00 uur ’s nachts ten spijt: het wordt tijd dat als iemand vraagt hoe het gaat, dat we kunnen vertellen dat we allemaal weer doorslapen.

Hoe sliepen jullie kinderen? Snel door? Of hadden jullie ook een prachtig, lief spookje dat de halve nacht opbleef?

Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

Herkenbaar artikel voor alle ouders met slechte slapers: Nienkes verhaal op KEK Mama

Merel

Pedagoog in opleiding Merel (39) is moeder van vijf (Nova* 2020). Dol op zoetigheid en daardoor eeuwig aan de lijn, verdwaalt nog in haar eigen achtertuin en doet op haar eigen manier pogingen de wereld iets mooier te maken. In 2013 studeerde deze historica af op het onderwerp "Pedagogische boeken in de 17e en 18e eeuw". Dat vond ze zo leuk dat ze daarna zelf is gaan bloggen over de opvoeding. Haar leven? Chaos met een gouden randje!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven