“Open of dicht, open of dicht, zo kan ik bij de honing komen,” humde de blikkerige stem van Winnie de Poeh, gevolgd door haar kenmerkende lachje. Na verloop van tijd draaide ik één van de batterijen om in de paarse honingpot, mijn enthousiasme om telkens hetzelfde geluid te horen bleek minder rekbaar dan dat van mijn dochter. Het voornemen om haar alleen verantwoord houten speelgoed aan te bieden, sneuvelde eigenlijk nog voor de geboorte. We kregen van alle kanten speelgoed, maar zelf deed ik er eigenlijk net zo hard aan mee. Lichtjes, geluidjes – het zou wel goed zijn voor de ontwikkeling. Anders lag het toch niet in de winkels?
Ondanks mijn antipathie tegen plastic speelgoed dat geluid maakt, bood ik het ook mijn andere dochters aan. Het dieptepunt waren de Toet Toet auto’s: speelgoed met een bijna horrorachtig component, aangezien de autootjes soms vanuit het niets afspeelden. Dan zat je na een drukke dag eindelijk op de bank, vaak een beetje weg te dommelen, als het muziekje van Rob Raceauto door de kamer schalde. Verschrikkelijk! Mochten we ooit nog een kleintje krijgen, zo nam ik me stellig voor, dan kwam er bij mij geen plastic meer in. Ik doneerde de auto’s aan mijn neefjes.
En toen kwam Sean. Met de grootste zorg koos ik, vanaf de dreumesleeftijd, voor een verantwoorde manier van aanbieden: toy rotation. Hij kon zo in één oogopslag zien welk speelgoed hij had, wat zou moeten stimuleren tot meer spel. Houten puzzels, blokken in pastelkleur, een Holtziger hertje en houten auto’s. Ik kroop zelfs achter de naaimachine en zette, lekker circulair, een paar pittenzakjes in elkaar van oude broeken. Dat mijn dochter in tranen uitbarstte omdat ik ‘haar lievelingsbroek’ had verknipt, die ze “ooit aan haar eigen dochter had willen geven” – mocht ze toch ooit kinderen willen, nam ik maar even voor lief.
Hij vond er geen klap aan. De paarse honingpot, wiens blikkerige stem nog even ergerlijk was als al die jaren geleden, trok wel zijn aandacht. Grijnzend keek hij me dan aan. Een tikje cynisch staarde ik terug. Mijn missie om nu eindelijk eens een verantwoorde moeder te zijn, leek jammerlijk mislukt. Kinderen hebben nu eenmaal een aangeboren voorkeur voor hysterisch speelgoed, vrees ik. Daar kan je slecht tegenop met je goede bedoelingen.
Toch gloort er enige hoop aan de horizon. Vastbesloten om mijn plannen enigszins door te drukken, gaf ik alle plastic speelgoed mee aan zijn vader tijdens de scheiding. Die heeft nu een indrukwekkende voorraad Toet Toet auto’s, een keuken en een barbecue staan. Bouwblokken en heel misschien ook de honingpot van Winnie de Poeh. In overleg uiteraard, hij vond het prima en het gaf mij de ruimte om nog een laatste poging te doen.
Dat ze op de opvang ook kiezen voor houten speelgoed en spulletjes aanbieden die imitatie stimuleren, zoals een prachtige huishoek met ‘echte’ keukenspullen, helpt ongetwijfeld. Inmiddels is hij namelijk drie jaar en merk ik dat hij steeds vaker speelgoed pakt dat het spelen stimuleert. Anders dan bij speelgoed met een specifiek doel, waarbij je na verloop van tijd wel klaar bent, kan hij behoorlijk lang achter elkaar bezig zijn. Hij verzint zijn eigen manier van spelen, sjouwt de halve kamer door met zijn houten kaboutertjes en gebruikt de wobbel als glijbaan voor zijn dieren.
Voor het eerst durf ik te geloven dat dit een succes is, als je maar volhoudt. In huis heerst meer rust, voor zover mogelijk met drie energieke zussen, dan – in mijn ervaring – met plastic speelgoed het geval is. Bovendien merk ik bij dat laatste toch dat kinderen er vaak klaar mee zijn zodra ze hun doel hebben bereikt. Het houten, open ended speelgoed, dat ik aanbied, laat ruimte over om ermee te blijven spelen. Het kan immers worden wat je zelf wil.
Vanuit mijn enthousiasme deel ik daarom deze week verschillende blogs over ‘verantwoord spelen’. Niet om iemand te overtuigen, maar wel om te laten zien hoe het ook kan. Wat bijvoorbeeld de voordelen zijn van open ended spel, hoe toy rotation werkt en waarom risicovol spel zo goed werkt voor kinderen. Ook lees je hoe je de speelgoed schijf van 5 kunt inzetten voor je kind en wat het voordeel is van minder speelgoed.
Ik ben erg benieuwd of jij bewuste keuzes maakt in het speelgoed voor je kind. Doe je mee aan rages? Of vind je het juist fijn als ze zich af en toe vervelen en bijvoorbeeld hun eigen spel bedenken?
Liefs, Merel
Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.