Morgen mogen jullie een suggestie pakken die de kinderen hebben gedaan voor hun kerstdiner, volgende week woensdag, schrijft de juf in de schoolapp. Tot zover mijn, kennelijk onterechte, blijdschap dat onze school de zelfgemaakte hapjes had afgeschaft. Sterker nog, van de week pochte ik nog tegen andere moeders dat wij daar niet meer aan deden, en hoe blij ik daarom was. Er zit dus maar één ding op: vanmiddag rennen voor het stokbrood of expres te laat komen waardoor ‘helaas’ alle opties al vergeven zijn.
Met vier kinderen die onderling zoveel in leeftijd verschillen ontkom je er natuurlijk ook niet aan dat je jarenlang kersthapjes in elkaar zet. De meeste moeders zouden dan inmiddels waarschijnlijk een eenvoudige, maar heerlijke en doeltreffende signature dish hebben ontwikkeld waarmee ze ieder jaar hoge ogen scoren – misschien zelfs waar iedereen na verloop van tijd naar uitkijkt. Ik heb braaf gezocht hoor, de afgelopen jaren, maar helaas nog altijd niets spectaculairs gevonden. Er gaat namelijk altijd wel iets mis en ik geloof dat dat de grootste oorzaak is van mijn kersthapjesweerzin.
Het eerste jaar was ik namelijk nog enorm enthousiast. Ik zou spiesjes maken met kaas, komkommer en tomaat. Simpel, maar gezond en lekker. De komkommer stak ik uit met een stervormpje, tot pijnlijke handen aan toe, de kaas sneed ik in de vorm van een kerstboom – waarbij ik na spiesje 1 ontdekte dat er een reden is waarom andere moeders gewoon vierkante blokjes op die stokjes prikken. En dan was er nog de keer dat ik last miute loeihete pizza’s in een bakje moest mikken en naar school kon rennen, omdat ik te laat was begonnen.
Ik heb een keer uren in de keuken gestaan voor bekertjes Chocolonely chocolademousse waarvan er veel te veel overbleven, ik deed pogingen sneeuwmannetjes te maken van poffertjes op cocktailprikkers – die ik uiteindelijk maar heb gered met een lading poedersuiker en een kerstige marshmallow aan de bovenkant, en heb expres ooit heel erg vroeg op school gestaan om het makkelijkste briefje eruit te vissen. Van het niveau dat je de kinderen al om half 8 ophaast omdat je geen zin hebt te eindigen met een fruitboom.
Maar goed, aangezien we halverwege de in totaal vijfentwintig jaar zitten (en ja, ik heb het uitgerekend, vijfentwintig zonder overdrijven), moet ik toch snel iets gaan verzinnen. Iets dat lekker is, wat opgegeten wordt en wat er met weinig moeite toch leuk uitziet. Misschien kan ik de moeder van het stokbrood worden? Die ene die op de proppen komt met heerlijke gehaktballetjes (kant-en-klaar van de slager, kan niet misgaan) of de lekkerste gevulde eitjes?
Gelukkig hebben we nog een week waarin ik kan uitzoeken wat mijn hapje wordt voor de komende elf jaar. Of gewoon ieder jaar toevallig steeds misgrijpen en rekenen op de creativiteit van de rest – dat ik me verdienstelijk maak voor school op andere momenten? Alle suggesties zijn welkom in elk geval!
Wat maak jij dit jaar voor het kerstdiner?
Liefs, Merel
Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
©Elena Cavallin – Shutterstock