“Mama, mogen we een air up?” Begin vorig jaar stormden de meisjes binnen en kon ik ze alleen maar schaapachtig aankijken. Toen ze uitlegden wat het was, lachte ik hardop. Even serieus? Veertig euro neertellen voor een drinkfles terwijl we hier bijna een complete plastic soep aan Doppers in de kast hebben staan? Ik vond het echt de grootste onzin die ik in lange tijd had gehoord.
Misschien is het goed, als referentiekader, om hierbij te vermelden dat onze dochters prima waterdrinkers zijn. Op een feestje vragen ze gerust om een glaasje water. Vrijwillig dus. Daarom begreep ik niet goed wat ze dan precies met zo’n ding moesten; uiteindelijk is het nog steeds gewoon kraanwater en betaal je, bijna letterlijk, geld voor gebakken lucht.
“Maar iedereen heeft er eentje.” Toegegeven, toen ik om me heen keek, viel me inderdaad steeds vaker op dat kinderen met zo’n beker liepen – zelfs in de kleuterklassen. En toen hun zus uiteindelijk van haar eigen geld zo’n beker haalde, kon ik gevoelsmatig weinig meer zeggen. “Je spaart er maar voor,” bromde ik, met in mijn achterhoofd dat ze met hun summiere zakgeld voorlopig nog geen air up zouden kunnen kopen. Wellicht zouden ze het zelfs vergeten en kreeg hun geld tegen die tijd een betere bestemming?
Nou ja, je raadt het al: ze vergaten het niet. Sterker nog, met enige regelmaat vroegen ze hun huidige zakgeldsaldo op en berekenden ze samen hoelang het zou duren voor ze eindelijk die zo gewenste beker konden kopen. De maanden vorderden, hun spaargeld steeg en halverwege september 2023 was het eindelijk zover: ik bestelde voor allebei een air up® en enkele pods, toch met enige gepaste trots omdat ze zowel een spaardoel hadden bedacht als gehaald.
Inmiddels zijn we een ruim jaar verder en ik moet toegeven: ze gebruiken hun beker allebei dagelijks. In die zin was het dus een betere investering dan ik eigenlijk had verwacht. Daar staat tegenover dat er nu wel een berg ongebruikte Doppers staat te verstoffen in het keukenkastje en dat ze steeds minder graag ‘gewoon’ water drinken. Tot zover dus het nobele idee dat een air up kinderen meer water laat drinken.
Toch blijf ik mijn vraagtekens zetten bij alle dure rages waaraan iedereen maar klakkeloos lijkt mee te doen. Het begon hier thuis bij die beker, die ik overigens behoorlijk onpraktisch vind (ondersteboven vloeit al het water eruit, zo demonstreerde Sean al meerdere keren) en de dure pods. Tevredenheid blijkt bovendien geen einddoel: telkens willen ze weer iets nieuws.
Het volgende op de lijst was namelijk een Bitzee: een soort driedimensionale Tamagotchi die voor € 30-35,00 van eigenaar wisselt. Dit digitale huisdier kan uitgroeien tot een Super Bitzee en hoe meer je speelt, des te meer huisdieren je kunt ontgrendelen (met een maximum van vijftien). Leuk, als je juist probeert om je kinderen wat vaker te laten buitenspelen of minder met schermpjes bezig wil laten zijn. Mijn argumenten leken geen hout te snijden. Iedereen had er namelijk eentje, behalve zij. Alweer. Want ze vissen vaak achter het net met dit soort dingen.
Uiteindelijk duurde het drie maanden voor ze overtuigd waren van mijn gelijk. Een paar vriendinnetjes die wél een Bitzee hadden, waren er na het ontgrendelen van de dieren eigenlijk wel klaar mee en smeten hem in de hoek. Tot nooit meer ziens. Pas drie maanden later waren ze dus opgelucht dat ze hun zuurverdiende zakgeld niet hadden uitgegeven aan onzin. Al komt er elke keer een nieuwe rage voorbij, als etterende gezwellen die maar niet te onderdrukken lijken. Mede dankzij influencers die om de haverklap het volgende speelgoed hebben en uitgebreid aan de wereld laten zien.
Het stoort me. In de basis vind ik dat iedereen zijn eigen keuzes moet maken en dat we hierin van mening mogen verschillen. Toch vind ik het vervelend dat mijn kinderen daardoor óók het idee krijgen dat het normaal is om elke maand nieuw speelgoed te kopen en dat vervolgens te laten voor wat het is. Of dat het vanzelfsprekend is dat Sinterklaas je een Nintendo Switch geeft of de nieuwste iPhone. Op je tiende. En dat ze zich dus ook anders en soms zelfs buitengesloten voelen omdat zij het niet krijgen.
Gelukkig is ons dorp niet hun enige referentiekader. Ze komen ook weleens in de stad of op andere plekken waar mensen geen geldboom in de tuin hebben, waar het niet gebruikelijk is om kasten vol ongebruikt peperduur speelgoed te hebben. Langzaam maar zeker lijken ze beter te kunnen relativeren. Ze zien dat sommige kinderen alleen maar een pop, wat autootjes en een bal tot hun beschikking hebben, en nog steeds gelukkig kunnen zijn. Dat die rages uiteindelijk nergens toe leiden, behalve een ophoping van speelgoed.
Toch vind ik het lastig. Ik weet uit ervaring dat de middelbare school in ons dorp een cumulatie is van merkkleding en de nieuwste gadgets. Denk aan meisjes die rondlopen met Michael Kors tassen à € 200,00, een iPhone 16 met AirPods en een eenvoudig ogende Gucci riem van ruim vierhonderd euro, of jongens met Balenciaga schoenen (€ 950,00) en een trui van Stone Island (€ 250). Op een gegeven moment komen daar fatbikes en scooters bij. Het blijft een eeuwige afweging van wat je kinderen wel en niet geeft.
Mijn einddoel blijft echter belangrijker dan de korte-termijn tevredenheid die het geven van dure items en het meedoen aan rages met zich meebrengt. Ik wil dat ze dankbaar blijven voor wat ze hebben, het niet als vanzelfsprekend zien dat mensen duizenden euro’s uitgeven om mee te kunnen doen met de rest. Dat je niet pas vrienden kunt maken als je Off-White in de kast hebt hangen, maar dat het draait om je persoonlijkheid. Daar probeer ik me op te blijven focussen in mijn opvoeding, in de hoop dat ze aan het eind van de rit vooral waarderen wat ze wél kregen (in plaats van het tegenovergestelde).
Hoe ga jij om met die dure rages? Koop je alles voor je kind? Vind je het lastig om ermee om te gaan? Of probeer je een gulden middenweg te vinden?
Liefs, Merel
Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
Uitgelichte afbeelding ©New Africa – Shutterstock