Vanaf het moment dat Ro vertrok, halverwege maart, was ik officieel vrijgezel. Zo voelde dat allerminst. Je zit na tien jaar nog zo in een soort relatie-flow, dat krijg je er niet zomaar uit. Ik denk dat het onderdeel is van het proces van afscheid nemen en loslaten. Daarnaast moet je toch door de verschillende fasen van verwerking. Het begon bij mij met acceptatie en opluchting, omdat er eindelijk schot in de zaak zat. Daarna volgden weemoed, verdriet, woede en ergernis – in willekeurige volgorde. En daar zit ik misschien nog steeds wel een beetje in.
Helemaal single voel ik me dus nog altijd niet voor de volle honderd procent. Ready to mingle nog minder. Sterker nog, ik moet er niet aan denken om iets serieus op te bouwen met iemand en vermijd elke vorm van contact die wel die kant op dreigt te gaan. Je mag het bindingsangst noemen. Maar wat dat betreft voldoe ik wel een beetje aan de huidige datingnormen, als ik de verhalen van anderen op dit vlak mag geloven. Monogamie is blijkbaar zó 1999. Eerlijk gezegd ben ik daarom blij dat ik voorlopig nog niet in de fase van de valse verwachtingen verkeer.
Het leven in mijn eentje valt me soms zwaar. Als mensen vragen of ik het wel trek, alleen met vier kinderen, glimlach ik meestal. Maar als ik heel eerlijk ben, kan het inderdaad pittig zijn. Daar komt bij dat niet alleen ik, maar ook vier kinderen hun weg moeten hervinden in deze nieuwe situatie. Van het gedwongen heen-en-weren tussen twee huizen tot wennen aan het feit dat je bijna altijd met één ouder bent; het is nogal wat.
Toch komen er mondjesmaat steeds meer lichtpuntjes. Stap voor stap, zoals dat hoort te gaan na een afscheid. Het zijn nieuwe inzichten, vrede leren hebben met de situatie en je eigen aandeel daarin, het herpakken van je eigen verantwoordelijkheid en het ontmoeten van mooie mensen op het pad richting je toekomst. Het zit hem soms in de terugblik om te kunnen inzien waar je vandaan komt en hoever je inmiddels al bent. Dat je je vroegere zelf trots maakt.
Waarom het hierover gaat? Deze week, op maandag 11 november om precies te zijn, is het Single’s Day. Een van oorsprong Chinees feest waarop vrijgezellen de zelfliefde vieren, als tegenhanger van Valentijnsdag in februari. En opnieuw een feest waar de commercie natuurlijk grif op inspeelt, maar dat terzijde. Het leek me een goede reden om deze week te wijden aan het vrijgezelle bestaan, inclusief alle interessante inzichten en ontdekkingen die ik de afgelopen maanden (op)deed.
Zo onderzocht ik sex-dating app Feeld. Ik vertel je wat we kunnen leren van het Prime Video programma Fboy Island. We kunnen samen smullen om het date-leed dat ik verzamelde en we gaan dieper in op het onderwerp Body Count. Ook deelde een gastblogger hoe het is om na twee langdurige relaties weer op de markt te komen, wat voor haar voorlopig de voordelen zijn van single blijven. En wat te denken van Mark, die in de handen viel van een catfish? Er valt nu eenmaal veel over het vrijgezellenleven te vertellen.
Maar, of je nu single bent of een fijne partner hebt gevonden om je leven mee te delen: ik hoop vooral dat je lekker mee leest. Alleen al om te smullen van die tenenkrommende dates. Fijne week!
Liefs, Merel
Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
Uitgelichte afbeelding ©Boyloso – Shutterstock