Column | De (on)zin van opvoeden zonder straf of beloning

‘Opvoeden zonder straffen en belonen’ kopt de laatste nieuwsbrief van Kiind Magazine. Als abonnee krijg ik het e-book cadeau. Interessant! Ik ga er gelijk voor zitten en word al snel helemaal enthousiast. Dit klinkt echt als iets dat zou moeten werken. Kinderen opvoeden met een logische consequentie na hun daden is zinvoller dan dreigen met ‘als je niet per direct de afstandsbediening teruggeeft dan mag je vandaag geen televisie meer kijken!’ Bovendien is dat iets, zo weet ik inmiddels uit ervaring, vooral een straf voor jezelf.

Ongeveer even fanatiek als een ex-roker stuur ik Ro allerlei screenshots. Eerlijk, het is ook gewoon een mooie manier om je kinderen groot te brengen zo zonder beloningen of straf. Als je kind op de muur tekent, pak je de stiften af. Je maakt beslissingen in plaats van dat je voorstellen doet (‘als je…, dan…’ is geen directe beslissing) en leert kinderen ook om zelfstandig na te denken in plaats van allerlei bevelen op te volgen ‘omdat het moet’. Dat wil je op latere leeftijd immers ook niet.

Datzelfde geldt voor het weghalen van een beloning als smeermiddel. Alleen positief reageren bij die ene mooie tekening? Of alleen maar lief zijn als je kind netjes doet wat jij verwacht? Dat kan bij je kind het gevoel opleveren dat je alleen van hem houdt als hij in de pas loopt, zo lees ik. Met pijn in mijn hart denk ik aan de stickerkalender die net twee dagen op de deur hangt, in de hoop positief en goed gedrag te stimuleren…

Natuurlijk, ik weet best dat het een soort symptoombestrijding is. Verantwoorde ouders zouden rustig kijken naar de onderliggende behoefte van vervelend gedrag en de schreeuw om aandacht omzetten in extra momenten samen. Een pasgeboren baby en korte nachten horen geen excuus te zijn om je kind af te kopen met een stickertje en haar favoriete eten als ze er tien heeft verdiend. Tja.

De kalender hangt er nu eenmaal, dus die kan ik niet weghalen voor mijn gevoel. Maar de rest van de kennis wil ik heilig gaan toepassen op ons gezin. Geen straffen meer of beloningen, wel logische consequenties bij ongewenst gedrag. En meer vrijheid om zelf beslissingen te nemen, zodat we daar geen strijd over krijgen. Pick your battles dus. Al was ik even vergeten dat onze middelste kinderen minder meegaand zijn dan die uit het e-book. Ze zijn mondig, discussiëren bijna beter dan de gemiddelde advocaat en als bijna-tweeling kunnen ze samenwerken als ijzersterk team om snode plannen te beramen. Dan wel.

Een paar weken later kon ik niet anders concluderen dan dat het opvoeden zonder straffen of belonen een complete ramp is bij ons thuis. Dat ik in theorie best weet hoe je zou moeten handelen, bewijst wel die keer dat ik zocht naar Eerste Hulp bij Ruziënde Kinderen en mijn eigen blogartikel over dit onderwerp tegenkwam. Maar in het heetst van de strijd zakt die kennis volledig weg en ben ik nog te vaak de oververhitte moeder die schreeuwt DAT WE NU GAAN LUISTEREN OMDAT IK DAT ZEG. Weinig zachtmoedigs aan helaas.

Ik besloot terug te keren naar hoe het was, met een klein beetje aanpassingen vanuit het boek. De logische consequenties vond ik namelijk wel zinnig en noodzakelijk, dat schoot er in de praktijk weleens in bij in. Ik streef elke dag naar logica, rust en liefde in wat ik doe. En de ene keer gaat dat prima, de andere keer moet ik mijn innerlijke drift onder controle houden. Uiteindelijk besef ik maar weer eens dat je best goed genoeg is. En dat de eigenwijze karaktertrekken van onze dochters niet zomaar uit de lucht komen vallen. Dat ook 😉

Hoe voed jij op? Moeten de kinderen luisteren ‘omdat jij het zegt’? Zijn ze vrij meegaand? Of heb je wellicht goede tips voor een positievere benadering van opvoeden?

Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

Merel

Pedagoog in opleiding Merel (39) is moeder van vijf (Nova* 2020). Dol op zoetigheid en daardoor eeuwig aan de lijn, verdwaalt nog in haar eigen achtertuin en doet op haar eigen manier pogingen de wereld iets mooier te maken. In 2013 studeerde deze historica af op het onderwerp "Pedagogische boeken in de 17e en 18e eeuw". Dat vond ze zo leuk dat ze daarna zelf is gaan bloggen over de opvoeding. Haar leven? Chaos met een gouden randje!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven