Roken is uit. Gelukkig maar, met oog op onze kinderen. Toch neemt het niet weg dat ik nog altijd enorme trek kan hebben in een sigaret, ondanks dat ik ruim zeven jaar geleden stopte. Niet vanwege stress of andere nare gevoelens, maar omdat die ene sigaret per dag echt mijn rustmoment was. De een doet dat met een uitgebreide yogasessie, ik vond mijn zen in het inhaleren van tabaksrook. Tot een paar jaar geleden dus.
Het was destijds een optelsom. Ik twijfelde of ik nog eens zwanger wilde raken en mijn dochter kwam steeds meer in de leeftijd dat ze het mogelijk eens zou willen proberen. Bovendien vond ik het ineens hartstikke vies. Genoeg argumenten dus om mijn laatste pakje in de prullenbak te gooien, zonder enige wroeging.
Helaas bleken die gevoelens niet voor eeuwig. Het goede voorbeeld zijn voor de kinderen gaat immers niet op als ze allemaal slapen. Ik geef geen borstvoeding meer. Woon niet meer samen met een man die zelf niet rookt, waardoor ik me nog weleens bezwaard voelde. En vooral die momenten, ‘s avonds laat, wanneer ik vroeger nog één sigaret opstak en mijn longen naar de knoppen hielp onder het genot van een prachtige sterrenhemel, blijken mijn valkuil. Of wanneer ik een wijntje in mijn linkerhand heb. Dan mis ik het.
Roken is een rare eigenschap. Ongezond. Een vieze ook, want het stinkt behoorlijk en het smaakt eigenlijk maar vies. Zeker als je in tijden geen sigaret meer hebt aangeraakt. En toch. De rook die tot diep in je longen een brandend gevoel achterlaat en hoe je een tikje licht in je hoofd kan worden… Deze omschrijving klinkt als een pleidooi om er nooit meer aan te beginnen, maar weerhoudt mij dus niet van fantaseren over het opnieuw opsteken van die eerste sigaret.
Misschien is mijn grootste probleem ook dat ik geen pakjesroker was. Ik kon jarenlang voor mezelf goedpraten dat het ‘maar’ een sigaret per dag was, van meer werd ik vaak misselijk. Daardoor lijkt het alsof je je probleem in de hand hebt. Alsof je elk moment kunt stoppen, als je dat tenminste zou willen. En tegelijkertijd doe je dat niet, omdat het pas echt een probleem lijkt als je wel een pakje per dag haalt.
Toch probeer ik het niet te doen, zeker niet vanuit woede of stress. Ik weet namelijk zeker dat wanneer ik de eerste sigaret weer aansteek, ik van vooraf aan begin. Het blijft een vicieuze cirkel. Want als er iets is dat ik afgelopen jaren leerde van deze hele onderneming, dan is dat wel dat stoppen met roken een eitje is. Gestopt blijven een ander verhaal.
Was jij ooit verslaafd aan roken? En zo ja, wanneer stopte dat verlangen helemaal?
Volg je Lotus Writings al op Pinterest?
Uitgelichte afbeelding ©Gorynvd – Shutterstock
