Versterkt door de komst van social media heeft de comfortzone een stoffig imago. Wellicht terecht, omdat er vrij weinig gebeurt, maar vrijwel niemand roept dat je lekker daar zou moeten blijven zitten. Zonde. Want je comfortzone is een heerlijke plek. Daarom schreef ik dit keer een pleidooi voor het omarmen van je comfortzone. Voor iedereen die even wil horen dat het oké is als dit je happy place is.
Misschien klinkt het vreemd uit mijn mond. Aan de ene kant vind ik het namelijk belangrijk om af en toe iets te doen dat verder van mijn karakter afligt, om mezelf uit te dagen en het leven te leven. Ik ging in mijn eentje op vakantie terwijl ik eigenlijk best introvert ben, beklom de Euromast met ernstige hoogtevrees en deed een interview met EditieNL – op nationale televisie. Doodeng, maar achteraf was ik alle keren onwijs trots op mezelf. Het levert dus best iets op om je comfortzone te verlaten.
En toch knaagt het dat iedereen zo lyrisch doet als je iets doet waar je buikpijn van krijgt. Wat is er mis mee als je jezelf omarmt zoals je bent? Dat je een plek hebt waar je, terwijl de extraverte helft van onze wederhelft aan extreme sporten doet en honderdduizend afspraken per week afwerkt, in alle rust doet waar jij je goed bij voelt. Ongeacht wat een ander daarvan vindt.
Want ja, misschien vindt die andere helft van de wereld je wel onwijs saai, omdat je geen extravagantie outfits draagt. Omdat je het heerlijk vindt om onder een dekentje op de bank geplakt te zitten met een mok thee in je hand en dat het hoogtepunt van je dag zicht afspeelt in je favoriete roman. Nou en? Dat dat wordt gezien als saai is vooral gezien op de schaal van andermans levensstijl, maar we hoeven toch niet allemaal te bungeejumpen om gelukkig te zijn?
In die comfortzone zit namelijk ook een bijzondere kracht. Zodra je deze omarmt en niet probeert hem geforceerd te verlaten, kan je laten zien wie je echt bent. Iemand die misschien soms, sociaal gezien, wat ongemakkelijke situaties veroorzaakt. Die tevreden is met wat hij heeft en zijn of haar karakter omarmt. Ja, je houdt van veilig, maar daar doe je niemand kwaad mee. En dat is prima. Je leeft voor jezelf, niet voor The Gram als het goed is.
Afgelopen jaren probeer ik hier steeds meer een balans in te vinden. Soms doe ik nog steeds iets dat op het oog niet bij me past, maar puur omdat het me hindert. Als mijn ambities verder liggen dan wat ik momenteel kan. Maar mezelf forceren omdat de buitenwereld iets vindt? Nee, dat steeds minder. En dat gun ik iedereen. Jij bent jij, of je nu wekelijks skydivet of geniet van je primula. Durf jezelf te zijn in een wereld waarin iedereen maar op elkaar wil lijken. Ongeacht of je in je comfortzone zit, dát maakt de wereld sowieso een stukje minder saai.
Hoe denk jij hierover? Durf jij je comfortzone te omarmen?
Liefs, Merel
Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
Uitgelichte afbeelding ©Ground Picture
Pingback: Deel 1 | Wie ben ik eigenlijk zonder jou? -