Recent deed ik een cacao bliss ceremonie: een ceremonie waarbij je met behulp van ‘bonbons’ en plantmedicijnen de diepte in gaat. Op zoek naar antwoorden over het leven en over jezelf, kan je vervolgens van alles tegenkomen. Mij gaf het bijzondere inzichten waar ik op de lange termijn iets aan heb. Waarom ik cacao bliss wilde proberen, wat het inhoudt en hoe mijn ervaring was? Ik vertel je er alles over in dit uitgebreide artikel.
Waarom wilde ik eigenlijk cacao bliss proberen?
Laten we beginnen bij het begin. Een lange tijd geleden las ik in een artikel, vermoedelijk van Happinez, over ayahuasca en wat dit plantmedicijn kan betekenen voor de manier waarop je in het leven staat. Het triggerde me. De manier waarop de betreffende persoon praatte over de ceremonie, haar beleving en de inzichten die ze eraan overhield, maakten me nieuwsgierig naar wat er nog meer is – buiten wat we met het blote oog zien en empirisch kunnen meten.
Nadat ik in mijn omgeving van meerdere mensen hoorden dat ayahuasca voor hen echt levensveranderend bleek, begon mijn nieuwsgierigheid steeds meer te veranderen in een wens. Ik wilde dat ook meemaken. Zeker na het verlies van Nova ben ik me meer gaan verdiepen in het helen van oude (intergenerationale en eigen) trauma’s. Ik wil in zekere zin aankijken waar ik op vastloop, om zo te kunnen groeien als mens. Bovendien hoop ik op die manier bepaalde zaken bij mij te laten stoppen en niet opnieuw mee te geven aan onze kinderen.
Lisette wilde gelukkig ook mee en zo gingen we op zoek naar een geschikte plek. Uiteindelijk typte ik ‘ayahuasca ceremonie Hoeksche Waard’ in en uit bij de cacao bliss ceremonies van Debby, eigenaresse van Studio Inner Bliss. Dit voelde gelijk goed en misschien wel beter dan ayahuasca. Wél met de voordelen die het plantmedicijn heeft, maar milder: zonder de hevige bijwerkingen waar ayahuasca om bekend staat. Bovendien had ik haar naam al eens voorbij zien komen bij Knowledge of Power, waar ik mijn ijsbad deed. Jeffrey vertrouw ik en zo besloot ik gewoon een berichtje te sturen. Het klikte, het voelde vertrouwd en zowel Lisette als ik besloten ervoor te gaan.
Voorbereiden op de ceremonie
Wanneer je een ceremonie plant, moet je je daar fysiek op gaan voorbereiden. Dat betekent dus minderen of stoppen met koffie (cafeïne), alcohol en suiker. Ook mag je bepaalde medicatie niet meer gebruiken, zoals paracetamol en neusspray. Daarnaast is het belangrijk om je lijf vooraf te laten rusten, omdat een cacao bliss ceremonie op fysiek vlak best wat van je vergt. Zelf ben ik twee weken van tevoren gestopt met zoetigheid en onnodige suikers, zoals koek en snoep. Alcohol drink ik toch al weinig, koffie helemaal niet. Drukte kon ik helaas niet helemaal uit mijn agenda bannen, maar ik ging de laatste drie dagen extra vroeg naar bed en voelde me daardoor toch uitgerust.
Deze bewuste voorbereiding was best even wennen. Alcohol en koffie drink ik niet of nauwelijks, maar ik ben wel dol op chocola en koekjes. Toch maakte het me bewust van bepaalde zaken, zoals ik eerder al schreef. Ik nam namelijk best vaak en onbewust allerlei zoetigheden, terwijl ik daar helemaal niet altijd trek in had. Daarnaast merkte ik dat ik mijn zoete trek rond 10.00 uur prima kon stillen met wat fruit. Bijkomend voordeel: ik pas eindelijk weer een broek die ik al tien jaar niet meer aan kreeg.
Wat ik zelf fijn vind aan dit proces is dat je echt toeleeft naar de ceremonie. Je gaat er uitgerust in, maar ook met een zekere bewuste houding. Het helpt om je klaar te maken. De zaterdag van de ceremonie voelde ik me uitgerust. Na een lichte maaltijd (anderhalve cracker met 15+ smeerkaas) en een kop rooibos thee, mocht ik niets meer tot na de ceremonie. In de tijd dat ik richting Studio Inner Bliss reed, stond ik bewust stil bij mijn intenties voor die dag. Er waren namelijk toch een aantal vragen waarop ik graag antwoord wilde.
Wat doe je tijdens een cacao bliss ceremonie?
We startten de dag, na een kort voorstelrondje, met ademwerk. Dit kende ik nog van het ijsbad en mijn BRTT (trauma release) sessie. Dit helpt je om in je lijf te zakken en je bewustzijn minder sterk te laten ‘spreken’. Daarna was het tijd voor de ‘bonbonnetjes’. Deze bonbons bevatten een aantal werkzame stoffen uit plantmedicijnen:
- Caapi (uit ayahuasca)
- Psylocibine (uit truffels)
- Helende kruiden2
- Pure cacao
Je neemt deze in om een reis te maken door je binnenwereld. Hierbij kan je zaken tegenkomen die je belemmeren, verdriet hebben gedaan en op een andere manier beïnvloeden in het dagelijks leven. De bedoeling van een ceremonie is om in een zekere zin te helen. Het plantmedicijn reikt je daarbij aan wat je nodig hebt, zo werd ons verteld. Daarom is het zaak je over te geven en te laten leiden door wat je te zien krijgt en voelt.
Hoe smaken de ‘bonbonnetjes’ tijdens de cacao bliss ceremonie?
Na twee weken met een minimale hoeveelheid suiker was ik, als zoetekauw, ontzettend blij dat ik weer eens iets van chocolade mocht. De smaak is heel mild. Niet per se zoals een goede reep Tony, meer chocolade met vulling. Ik vond het lekker, niet bitter. De bedoeling is dat je ze rustig op eet, dus in die zin was het natuurlijk erg fijn dat het goed smaakt.
Mijn ervaring met cacao bliss
Het voelt een beetje raar om hier mijn complete ervaring met jullie te delen, omdat het soms voor mijzelf nog weleens voelt alsof het een bizarre droom was. De details zal ik daarom voor me houden. Dat is echt heel persoonlijk en volgens mij ook niet relevant voor het totaalplaatje. Wat je hieronder wel leest is wat ik eruit haalde en hoe het werkt in je lijf.
Intenties voor de reis
Voorafgaand aan de reis had ik, als gezegd, een paar intenties neergezet als leidraad. Debby gaf aan dat het belangrijk is dat je openstaat voor wat komt en dat je krijgt wat je nodig hebt. Toch is het ook prettig wanneer je hebt nagedacht over de zaken waarop je vastloopt en waar je meer inzicht in zou willen krijgen. Verder vertelde ze dat je nooit meer krijgt dan je aankunt. Dat gaf een veilig en prettig gevoel.
Ik besloot ervoor te gaan, het mezelf te gunnen en me eens niet tegen te laten houden door wat anderen van me zouden kunnen denken. Voor mij persoonlijk was dit een belangrijk voornemen, omdat er nog twee vrouwen in de kamer lagen en ik normaalgesproken juist hyperbewust ben van alles in mijn omgeving. Mijn valkuil zou daardoor zijn dat ik me niet kon overgeven aan de bonbons, en dat zou zonde zijn.
Gelukkig werkte dit. Ik was eigenlijk heel snel weg toen we beginnen. Mijn ’truc’ was daarbij om te doen of ik ging slapen, zodat ik volledig kon ontspannen, en niet te gaan liggen wachten tot mijn reis begon. Ik zou het wel zien. De drums en de opzwepende muziek die Debby opzette, hielpen me daar enorm bij. Al snel verschenen er beelden en voelde het bijna of ik in een droomwereld terecht kwam, maar dan bewust. Dat is lastig uit te leggen, maar je kunt dus wel gewoon nadenken over wat je voelt en ziet.
Reizen met het plantmedicijn
Het is lastig te omschrijven wat zo’n reis met plantmedicijnen met je doet. Voor mij voelde het enigszins alsof ik aan de hand werd genomen en reisde door de thema’s die ik vooraf had opgeschreven. Niet zozeer puntsgewijs hoor, maar echt stap voor stap. Aan het eind van de reis kon ik de losse puntjes met elkaar verbinden. Iets dat trouwens een langdurig proces is: ook na je ceremonie vallen puzzelstukjes steeds beter op hun plek.
Je hoeft hierbij geen beelden te zien, sommige mensen reizen vooral fysiek. Bij mij was het een combinatie van beide. Ik zag van alles voorbij komen en voelde heel veel, maar merkte bijvoorbeeld ook dat ik met mijn benen schopte en handen wapperde om los te laten. Ook geeuwde ik heel veel. Aan de andere kant was er ook een moment dat het voelde alsof ik een hele dikke, zware deken op me kreeg – als verbeelding van hoe ik het dagelijks leven ervaar. Dat vond ik zo’n waardevol inzicht. Het maakte het continu oprekken van mijn grenzen heel tastbaar.
Emotionele ontlading
Iets anders dat bij mij ontzettend duidelijk naar voren kwam, was een emotionele ontlading. Eigenlijk begon ik al meteen te huilen. Hoeveel merkte ik pas toen mijn oogmasker doorweekt was van alle tranen. In eerste instantie waren het tranen uit pure ontroering: ik zag zoveel moois voorbij komen en voelde een intense liefde die ik nog nooit heb ervaren. Later kwam er ook verdriet naar boven dat ik in het leven zelf heb ervaren – zowel bewust als onbewust. Dat moest er allemaal uit.
Later voelde ik woede door me heen stromen. Ik balde mijn vuisten, maar – net als bij de BRTT sessie – het kwam niet direct naar buiten. Waar ik dat de vorige keer heel irritant vond en baalde van mezelf dat ik het niet goed kon uiten, merkte ik tijdens de cacao bliss ceremonie dat ik hier eigenlijk wel vrede mee heb. Dit past bij wie ik ben. Bovendien hoeft de woede niet hardop uitgeschreeuwd te worden: hij is van mijzelf, ik moet het verwerken.
Buiten dit verdriet en de boosheid, heb ik ook gelachen. Bijvoorbeeld toen de muziek veranderde in een soort kerstmuziekje met rinkelende belletjes en ik bijna tot tranen toe grinnikte vanwege het feit dat Lisette, als voormalig Grinch, naast me lag en zich waarschijnlijk kapot ergerde. Daarmee is een cacao bliss ceremonie een achtbaan aan emoties; alles kan voorbij komen.
Bewustzijn van je omgeving
Hoewel ik echt van alles zag, voelde en meemaakte, bleef ik continu bewust van mijn omgeving. Zelfs toen ik tijdens de cacao bliss ceremonie een heel heftige emotie meemaakte (angst), wist ik dat Debby in de buurt was en op me zou letten. Dat ik continu veilig was. Dat wat ik zag niet in het echte leven gebeurde, maar dat het nodig was om mij inzichten te geven. Daardoor was het op geen enkel moment écht eng.
Dit bewustzijn hielp me enorm. Toch merkte ik na een paar uur dat Lisette er niet helemaal in kwam. Ineens was ik ontzettend bewust van mezelf, dat ik haar proces misschien blokkeerde en dat het tijd was om haar ruimte te geven. Andersom hield zij zich ook met mij bezig – niet in het minst omdat ik nogal lag te snuffen, vanwege mijn huilbuien. Intussen wilde ik niet te hard snuiten om de rest te verstoren haha. Een soort vicieuze cirkel dus. In zekere zin kan het je dus soms blokkeren, maar ik zat wel voldoende in mijn eigen reis om daarna weer terug te keren naar wat ik zag, voelde en meemaakte.
Allesomvattende inzichten
Het hele leven wordt tijdens een cacao bliss ceremonie in perspectief gezet. Dat heb ik zelf als heel prettig ervaren. Het maakt je aan de ene kant heel nederig, omdat je ervaart dat je onderdeel bent van het grote geheel. Aan de andere kant leer je ook zo ontzettend veel over je individuele zorgen of blokkades en eigen hindernissen in het leven.
In die zin heb je echt wel even tijd nodig om alles te laten landen. Gelukkig kan ik met Lisette en een paar andere goede vriendinnen echt inhoudelijk praten over wat ik heb gezien zonder me daar raar over te voelen. Daarbij heb ik dus antwoord gekregen op al mijn vragen én merkte ik dat sommige zaken, waar ik me vooraf zorgen over maakte in het ‘normale’ leven, helemaal onnodig zijn. En dat ik niet moet forceren wat nu nog niet nodig is. Dat laatste gaf wat lucht.
Deze lessen leerde ik van de cacao bliss ceremonie
Een belangrijke les die ik meenam en direct kon toepassen in het dagelijkse leven, is het aangeven van mijn grenzen. Of sterker nog, het weten waar die grenzen liggen. Ik voelde me mentaal tien kilo lichter, omdat ik zo ontzettend veel verdriet heb kunnen uiten. En ik kon in zekere zin mezelf nog meer omarmen zoals ik ben. Zonder het gevoel te hebben dat ik tekort schiet omdat ik niet kan voldoen aan bepaalde ‘eisen’.
Verder heb ik zo’n intense liefde ervaren die alles overstijgt. Terwijl liefde in het normale leven vaak enigszins voorwaardelijk is, voelde dit allesomvattend. En ik merk dat ik makkelijker in het moment kan leven. Waar ik voorheen gevoelsmatig ‘mijn tijd uitzat’ en nauwelijks nog dingen deed die me energie gaven, kan ik nu rustig onderuit zitten en iets weer bewust ervaren. Zonder mijn onrust te willen verdoven met doelloos scrollen of slechte voeding.
Een laatste dingetje dat ik (onverwachts) meeneem, is dat ik echt minder vlees wil eten. Nu aten we al vaker vegetarisch, maar ik wil er op termijn eigenlijk helemaal vanaf. Tijdens mijn reis voelde alles in het universum als een bijzondere eenheid; het past daar niet bij om dieren op te eten. Dit betekent in de praktijk dat ik gestopt ben met vleeswaren op brood en ’s avonds kies ik minstens vijf van de zeven dagen voor plantaardige alternatieven. Stap voor stap.
Aanrader?
Of een cacao bliss ceremonie iets voor jou is, kan ik je niet vertellen. Waar ik ooit las dat het plantmedicijn je moet ‘roepen’, denk ik dat ik je datzelfde ga meegeven. Alleen jij weet of je de behoefte hebt om de diepte in te gaan met behulp van cacao bliss.
Voor mij zit de meerwaarde er vooral in dat je met volledige overgave de diepte induikt: ik kwam veel verder dan met het ademwerk. Je bewustzijn of ego vormt simpelweg een minder sterke hindernis dan normaal. Wel is het anders. De lessen die je meekrijgt kunnen nu meer symbolisch zijn, terwijl ademwerk voor mij toch iets meer concrete handvatten bood – is mijn persoonlijke ervaring.
Dit is dus niet iets dat je lukraak elke maand moet doen om maar dichterbij jezelf te komen of omdat je zin hebt om te ‘spacen’. In tegendeel, geloof ik zelf: je mag echt de tijd nemen om je lessen te laten binnenkomen, hun plek te laten vinden in het dagelijks leven. Juist omdat niet iedere les al direct nodig is. Soms valt er later plots een puzzelstukje.
Zelf kijk ik in elk geval nu met warme gevoelens terug aan de hele beleving. Het heeft me veel gebracht. Of jij er ook klaar voor bent, weet alleen jij. Het belangrijkste is dat je jezelf goed inleest, laat voorlichten en je houdt aan de voorschriften die je vooraf krijgt. Doe alleen een ceremonie bij iemand die ruim ervaring heeft en die jou op een veilige manier begeleidt. Dan haal je het optimale uit je reis.
The day after
De dag na de ceremonie voelde ik me moe, katerig en ontzettend hongerig. Ik bleef eten! Tegelijkertijd vielen er al een paar puzzelstukjes op hun plek, zeker toen ik de notities las die ik na afloop maakte. Hoewel het vermoedelijk een wat warrig verhaal lijkt voor een buitenstaander, begreep ik precies wat ik hieruit wilde leren.
Doordat ik ontzettend veel heb liggen huilen, voelde ik me tegelijkertijd moe en enorm opgelucht. Bepaalde zaken zie ik helderder, ik maak makkelijker en sneller beslissingen en probeer met enige regelmaat in mijn lijf te zakken. Gewoon even ‘zijn’ – om het zo maar te noemen. Dat is op het moment van schrijven, een paar weken na de ervaring, overigens nog steeds zo.
De hele zondag volgde ik mijn lijf. Ik at als ik trek had, ging liggen als ik daar behoefte aan had en gaf mijn grenzen aan. Dat hielp wel enorm. Maandag voelde ik me alweer een stuk meer als mezelf – maar dan wel met nieuwe lessen.
Nog een keer een cacao bliss ceremonie?
In eerste instantie zei ik meteen dat ik dit nooit meer zou doe. Ik had de antwoorden die ik zocht en had toch, vanaf een bepaald punt, enigszins moeite met het controleverlies dat komt kijken bij een dergelijk middel. Inmiddels zijn we een paar weken verder en denk ik hier milder over. Voorlopig houd ik het even rustig, omdat het echt tijd nodig heeft om de antwoorden te laten landen. Sommige inzichten zullen later nog op hun plek vallen; het heeft geen zin om de boel nu te forceren door een nieuwe ceremonie te doen of op een andere manier de diepte in te gaan.
Ik sta echter wel iets meer open voor een nieuwe ceremonie in de toekomst, wanneer ik daar behoefte aan heb. Of misschien een sessie met microdosing, waarbij je iets minder diep gaat, maar wel bepaalde inzichten krijgt. Maar goed, dat is allemaal toekomstmuziek. Voor nu houd ik het hier even bij.
Is cacao bliss (of choco bliss) gevaarlijk?
Houd je aan de voorschriften
Nog een laatste belangrijke vraag die me af en toe is gesteld: is cacao bliss gevaarlijk?
Nee. Het middel is niet verslavend en de chocolaatjes zijn niet gevaarlijk, maar je moet je natuurlijk wel aan een aantal voorschriften houden. Zo is het als gezegd belangrijk om rust te nemen, je dieet aan te passen voor je de ceremonie doet (geen alcohol of cafeïne en je suikerinname minimaliseren) en mag je niet deelnemen bij bepaalde fysieke of mentale gezondheidsproblemen. Ook kan je de cacao bliss niet combineren met bepaalde medicatie.
Om die redenen is het belangrijk dat je een ceremonie volgt bij iemand die gecertificeerd is, (ruim) ervaring heeft en dat je bij twijfel altijd je arts of apotheek raadpleegt. Debby hielp ons echt door de ceremonie heen en lichtte ons goed voor.
Bad trip?
Verder werd ik gewezen op ayahuasca en het risico dat je daarbij zou kunnen lopen op een bad trip. Dat maakte me onverwachts een beetje zenuwachtig, een paar dagen voor de ceremonie.
Mijn ervaring is echter dat je weliswaar angst kunt ervaren, maar op een andere manier. Zo vond ik een bepaald moment in mijn reis heel eng. Ik ‘zag’ een grote angst (die ik in het dagelijks leven ook kan ervaren) en voelde hem in mijn hele lijf, maar ging hier als het ware doorheen. Daarbij was ik continu bewust dat dit doorleven van mijn angst ook onderdeel was van de ceremonie en dat Debby dichtbij zat. Nadat ik het helemaal had doorvoeld, was het tijd voor een volgend stukje van de reis en kon ik het afsluiten.
Nu is het niet volledig opgelost (helaas), maar toch zijn de scherpe randjes eraf. In die zin heeft de cacao bliss ceremonie echt wel een verandering opgeleverd – meer dan waar ik op hoopte. Een volledig antwoord is dit misschien niet, maar ik hoop je hiermee te kunnen laten zien wat de cacao bliss met mij deed en hoe ik angst beleefde. Heb je hier twijfels of vragen over? Overleg die dan zeker met je begeleider!
Is een cacao bliss ceremonie iets dat jij overweegt? Of heb je misschien weleens ayahuasca gedaan? Ik ben heel benieuwd naar jouw ervaringen en vragen. Laat je ze achter in de comments?
Liefs, Merel
Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
Uitgelichte afbeelding ©Microgen – Shutterstock
Pingback: Column | Waarom duurzaamheid voor mij zo belangrijk werd -
Pingback: Hoe ik begon met vegetarisch eten (en volhield) -