BRTT: mijn ervaring met lichaams- en ademwerk

In eerste instantie was ik eigenlijk niet van plan om te gaan schrijven over dit onderwerp. Het is zo ontzettend persoonlijk: wat ik voorbij zag en voelde komen, hoeft niet de hele wereld te weten. Maar ik merkte al snel dat in mijn omgeving veel vragen kwamen over hoe de sessie was. Ik denk daarom dat het goed is mijn ervaring met lichaamsgerichte therapie en ademwerk (oftewel: Body Remembers Trauma Therapy – BRTT) te delen.

Waarom koos ik voor BRTT?

Ik merk dat ik op sommige vlakken in mijn leven vastloop, dat ik af en toe enorm kan uitvallen naar mijn naaste omgeving als het me even te veel wordt en ik vermoed dat er bepaalde zaken in mijn leven zijn die invloed hebben op hoe ik me tegenwoordig voel. Met in mijn achterhoofd dat de kinderen de beste versie van mijzelf waard zijn, besluit ik om lichaamsgerichte therapie in combinatie met ademwerk (BRTT) te gaan doen

Met ademwerk heb ik al enige ervaring opgedaan voorafgaand aan het ijsbad. Nu gaan we verder de diepte in, opnieuw bij Jeffrey. Hij waarschuwt vooraf dat het lijf heftig kan reageren. Het hoeft niet, maar je kan zomaar alle kanten op bewegen. Dat valt niet te voorspellen en het is goed dat je daarop bent voorbereid. De zenuwen zijn inmiddels wel minder, ik ga het maar gewoon laten gebeuren.

Hoe werkt BRTT?

Trauma’s opslaan in je psoas-spier

In het centrum van je lijf, rondom je bekken, zit een belangrijke spiergroep die betere bekend staat als ‘de psoas-spier’, oftewel: de spier van je ziel. Deze term is afkomstig uit het taoïsme, een Oosterse filosofische religie die zich grotendeels baseert op de uitspraken van Lao Zi. Een belangrijke opvatting binnen het taoïsme is dat tegenstellingen niet zonder elkaar kunnen. Emoties onderdrukken is dan ook weinig zinvol, omdat het gevoel blijft bestaan. Volgens het taoïsme is het belangrijk om dus de ruimte te geven aan wat je ervaart, goed of slecht.

Terug naar deze psoas-spier. Misschien ken je uit de reguliere psychologie wel het principe van fight, flight or freeze. Als we in een vervelende of zelfs traumatische situatie belanden, reageert het lichaam daar automatisch op: je wil vechten, vluchten of bevriest. Dat gebeurt allemaal vanuit de kern van je lichaam – die psoas dus. Met behulp van deze therapie kan je de opgeslagen trauma’s losmaken en meer inzicht krijgen in wat aan de basis van je dagelijks handelen ligt.

‘Verwacht dus niet dat je jezelf hiermee direct volledig kunt helen,’ benadrukt Jeffrey vooraf. De therapie is bedoeld als een handvat waarmee je aan de slag kunt. Soms zijn bepaalde inzichten inderdaad voldoende om een jarenlang juk los te laten, een andere keer kan je ermee aan de slag – dat is niet te voorspellen als je begint, omdat het immers nog onbekend is welke trauma’s je hebt opgeslagen.

Holistische aanpak

BRTT is uiteraard geen reguliere psychotherapie. Het gaat uit van een holistische aanpak waarbij lichaam en geest samen aan de slag gaan. Dat moet je uiteraard liggen, maar is naar mijn mening de moeite van het onderzoeken waard. Waar de reguliere therapie vooral ingaat op behandeling, vaak toch ook wel in de vorm symptoombestrijding, gaat dit verder. En er is nog een belangrijk verschil: waar je een gesprek met je coach of therapeut kan sturen wanneer je iets niet wil aangaan, is BRTT een kwestie van je lichaam laten spreken en de spanning uiten. Dat is zo puur en daar valt niet heel veel aan te manipuleren, als je je overgeeft. Met name dat laatste sprak me aan.

Intakeformulier met informatie

Voorafgaand aan de sessie vul je een intakeformulier in. Hierop staan een aantal algemene vragen waarmee je beschrijft hoe je opgroeide en welke bijzonderheden eventueel van belang zijn voor de sessie. Persoonlijk vond ik dit al best confronterend. Je schrijft zaken op waar je lang niet meer bij stil stond of die je überhaupt nooit zo hebt gezien als rode draad. De nacht daarop sliep ik best onrustig. Tegelijkertijd voelde het echt verhelderend, omdat ik meer inzicht had gekregen. En de sessie moest nog beginnen!

De BRTT-sessie zelf: mijn ervaring

Oprekken van de psoas-spier en loskomen van trauma’s

Voor je begint met de sessie zelf is het belangrijk dat je de psoas-spier oprekt. Dat doe je met een aantal spieroefeningen die je meteen in je onderrug voelt. Vervolgens mag je gaan liggen en start het echte werk. Zonder te veel te willen beschrijven hoe dit werkt (daarvoor zal je zelf een sessie moeten doen onder begeleiding van een professional), merkte ik meteen dat mijn onderlichaam oncontroleerbaar begon te schudden en trillen.

Dat is best vreemd, zeker voor iemand die graag altijd de controle houdt. Intussen kwamen er allerlei herinneringen voorbij, met name vanaf mijn tienertijd, en belangrijke inzichten. Hoewel het te persoonlijk is om die allemaal te bespreken, wil ik er wel een aantal delen:

  • Ik wil het graag perfect doen. Zelfs tijdens de sessie schoot door mijn hoofd: hoe moet ik reageren? Doe ik het wel goed genoeg? Het verschil met het dagelijks leven, waarin ik me al bewust was van mijn perfectionisme, leverde het me nu ook een inzicht op: waar het vandaan komt en dat ik de bevestiging of het goed gaat vanaf nu in mijzelf mag zoeken.
  • Meerdere mensen hebben mij flink gekwetst gedurende mijn leven. Op zichzelf geen onbekend gegeven natuurlijk, maar tijdens de sessie kwam van alles voorbij – ook zaken die ik allang vergeten was. Alsof ik in mijn eigen hoofd allerlei laatjes vol herinneringen kon opentrekken. Heel bijzonder. Anders dan in het echte leven kon ik deze mensen nu aankijken en vertellen dat ze mij pijn hebben gedaan, dat dat niet oké was. En dat luchtte op.

Boosheid

Op een bepaald moment mocht ik gaan liggen en mijn lichaam laten spreken. Hoewel ik merkte dat ik veel moeite had om echt de controle uit handen te geven, voelde ik ineens iets gebeuren. Mijn handen balden samen. Er kwam een soort oer-boosheid tot uiting, zo hevig als ik nog nooit gevoeld heb. Anders dan wat ik vooraf enigszins verwachtte, begon ik niet te schreeuwen of slaan. Maar het zit er wel. En ik zag ook precies waarom en op wie ik dan allemaal zo kwaad was.

In eerste instantie voelde ik een kleine teleurstelling dat het hierbij bleef. Dat ik blijkbaar nog niet zover ben om alle woede eruit te gooien op een ongegeneerde manier. Eenmaal thuis besefte ik echter dat hieruit voor mij blijkt dat ik een grote mate van zelfbeheersing heb. Of dat nu echt heel erg is? De pacifist in mij vindt van niet, het kleine meisje zou wel willen stampvoeten. Het is, kortom, iets dat ik in het gewone leven zal moeten uitzoeken door bijvoorbeeld vaker te gaan boksen en op die manier gecontroleerd woede te verliezen.

Ademsessie

Ademwerk is een mooie ondersteuning van de eerdere sessie. Het helpt je om in je lichaam te keren en zet bovendien het proces nog verder in gang, omdat je extra zuurstof stuurt naar, onder meer, je psoas-spier. In mijn geval had ik een hele positieve ervaring bij het loslaten van de spanning. In plaats van slachtoffer van de gebeurtenissen in mijn leven voelde ik me voor het eerst sinds tijden sterk. De touwtjes liggen in mijn handen en ik hoef niet meer te wachten op andermans goedkeuring; ik mag bepalen wie mij raakt, om het zo maar te verwoorden. De ademsessie versterkte dit gevoel.

Ik kwam dus behoorlijk hyper bij. Ik bekende zelfs dat ik, rebel die ik ben, ergens in de ademsessie vijf seconden mijn adem inhield in plaats van de voorgeschreven vier. Dat is natuurlijk een minuscule daad van verzet, maar voor iemand die vrijwel altijd binnen de lijntjes kleurt en doet wat haar is opgedragen, best groots. Iets om vaker te doen dus.

De meest gestelde vragen over BRTT

Is drie uur niet ontzettend lang?

Eerlijk gezegd dacht ik zelf dat het anderhalf uur duurde in plaats van drie. Dus nee, het voelt niet zolang als het is.

Moet je vaker zo’n sessie doen?

Het belangrijkste is dat je BRTT doet omdat het goed voor je voelt op dit punt in je leven. Anders kan je jezelf niet helemaal overgeven, volgens mij. Vanuit de juiste motivatie lukt dat wel en kan je hier veel uit halen. Daarom is het belangrijk dat je vaart op je eigen gevoel. Er zijn geen vaststaande sessies, zoals je bij bepaalde therapeuten tegenkomt, maar je kiest zelf wanneer je eraan toe bent.

Hoe voel je je na afloop?

Eerlijk gezegd heb ik nog steeds last van loskomende spanning in mijn lijf (en het is op de dag van schrijven al vier dagen geleden). De eerste nacht viel ik, ondanks mijn hyperactieve euforie, snel in slaap, maar gedurende de hele nacht voelde ik mijn rug alle kanten op kronkelen. De ochtend erop was ik kapot. Nog steeds voel ik me fysiek een tikje beroerd.

Aan de andere kant schoten mijn emoties alle kanten op. Dat is sinds gistermiddag pas een beetje aan het stabiliseren. En dat waren niet alleen inzichten in bepaalde gedragingen en gebeurtenissen uit mijn verleden, maar ik merkte ook dat ik op de korte termijn geen concreet aanwijsbaar trauma had kunnen vinden en dat ik dat echt even moest plaatsen. Inmiddels begrijp ik beter waar het knelpunt zat (en soms zit), en wat ik met die kennis kan doen. Daarnaast merk ik dat ik toch iets minder boos ben dan eerst.

Wat nu?

Ik probeer vooral de rust te nemen om te voelen in mijn lijf wat er zit, maar ook meer toe te geven aan mijn eigen wensen en behoeften. Boosheid en onmacht bleek het overkoepelende thema uit mijn sessie, daar wil ik in praktische zin mee aan de slag. Verder vond ik het bevrijdend om te beseffen dat ik mag bepalen wie en wat mij raakt, en dat bepaalde zaken uit mijn leven niet zozeer traumatisch voor me waren (waar je dat misschien als buitenstaander zou verwachten), omdat ik er op een gezonde manier mee ben omgegaan.

Of ik nog een sessie ga doen? Ik sluit niks uit. Voorlopig ga ik deze sessie zijn werk laten doen en laten loskomen wat nog vastzit, me verdiepen in de inzichten die ik meekreeg. Dat lijkt me voor nu het belangrijkst. De toekomst zal uitwijzen of ik nog een keer terug wil.

Over Knowledge of POWER

Jeffrey maakt tijdens zijn sessies gebruik van BRTT, een gecertificeerde methode die je helpt om de spanning die in je lijf ligt opgeslagen los te laten. Dit kan je ondergaan in groepsverband of individueel, bij hem thuis. Hij begeleidt je door het proces heen, helpt waar nodig tijdens de sessie en om je lijf te laten spreken. Vanuit zijn persoonlijke ervaring (zowel als begeleider als zijn eigen sessies) weet hij waar je doorheen gaat; dat geeft een heel veilig gevoel, waardoor je de ruimte voelt je volledige zelf te mogen zijn.

Meer informatie over ijsbaden en ademwerk vind je op zijn Instagramkanaal.

Kende jij de term BRTT al? Is het iets dat jij zou (durven) uitproberen?

Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

Dit artikel is niet gesponsord.

©Ikoimages – Shutterstock

Merel

Pedagoog in opleiding Merel (39) is moeder van vijf (Nova* 2020). Dol op zoetigheid en daardoor eeuwig aan de lijn, verdwaalt nog in haar eigen achtertuin en doet op haar eigen manier pogingen de wereld iets mooier te maken. In 2013 studeerde deze historica af op het onderwerp "Pedagogische boeken in de 17e en 18e eeuw". Dat vond ze zo leuk dat ze daarna zelf is gaan bloggen over de opvoeding. Haar leven? Chaos met een gouden randje!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven