Broertjes en zusjes in dezelfde klas: goed idee?

Als je een tweeling hebt of twee kinderen die weinig in leeftijd verschillen, is de kans groot dat ze bij elkaar in de klas zullen komen. Soms heb je echter de keus, bijvoorbeeld omdat er parallelgroepen zijn. Dat levert misschien een dilemma op, want moet je broertjes en zusjes bij elkaar in dezelfde klas zetten? Of juist liever apart? In dit artikel vind je handige informatie die je helpt bij het maken van een juiste keuze.

Waarom kunnen je kinderen in dezelfde klas komen?

Soms komt het voor dat twee (of meer) kinderen uit hetzelfde gezin in dezelfde klas kunnen komen:

  • Je hebt een tweeling
  • Je kinderen schelen niet zoveel van elkaar (met een maximum van twee jaar)
  • Een van de twee slaat een klas over
  • Je woont in een heel klein dorp waardoor meerdere groepen in één klas zitten; in dat geval kan er meer dan twee jaar leeftijdsverschil zijn

Wanneer er parallelklassen zijn, bijvoorbeeld twee groepen 1-2 of meerdere groepen 3 etc., dan kan je kiezen. Dit kan vragen bij jullie oproepen, want is dit wel zo handig? De kinderen zijn thuis al regelmatig bij elkaar en dan komt school er ook nog eens bij.

Heb je geen keuze omdat je in een klein dorp woont of bewust kiest voor (zeer) kleinschalig onderwijs? Dan lukt het je hopelijk de voordelen te omarmen. En bij twijfel kun je altijd overleggen met de juf hoe het gaat en welke maatregelen jullie kunnen treffen om te voorkomen dat ze 24/7 op elkaars lip zitten.

Redenen om je kinderen in dezelfde klas te zetten

De kinderen vinden steun bij elkaar

Wanneer je kinderen thuis al veel en graag met elkaar optrekken, kan het heel prettig zijn als ze elkaar op school ook treffen. Zeker wanneer ze in leeftijd verschillen: de oudste kan de jongste een beetje wegwijs maken in de kleuterklas. Uiteindelijk zal het in dat geval maar tijdelijk zijn. Na een jaar stroomt de oudste door naar groep 3 en kan je jongste kind zijn eigen vriendengroep opbouwen binnen de kleuterklas.

Het is praktisch

Misschien geen doorslaggevend argument, maar het is wel praktisch wanneer je twee kinderen in één klas hebt. Denk aan:

  • Tien-minutengesprekken (kan je meteen achter elkaar plannen)
  • De juf kent je oudste kind en kan daardoor je jongste misschien beter duiden
  • Je hoeft ‘s ochtends vroeg maar bij één raam te zwaaien en hoeft voor het kerstdiner op school maar één maaltijd te maken

Er is geen alternatief

Misschien woon je in een klein dorp waar helemaal geen andere school staat. Of waar geen school staat die aansluit bij jullie levensvisie/religieuze opvattingen. In dat geval zal je moeten roeien met de riemen die je hebt. En als dat dus betekent dat ze in dezelfde klas komen, dan is dat zo.

Ze kunnen zich los van elkaar ontwikkelen binnen dezelfde klas

Verschillen je kinderen erg? Dan is de kans groot dat ze zich sowieso los van elkaar gaan ontwikkelen. Zo zal je introverte zoon misschien sneller rustige kindjes opzoeken en je stoere dochter thuiskomen met kinderen die op haar lijken. In dit geval kunnen ze in dezelfde (kleuter)klas prima naast elkaar bewegen, zonder elkaars ontwikkeling in de weg te zitten.

Heb je een tweeling? Scheiden is niet per se de oplossing

Uit onderzoek bleek dat het beter is om tweelingen de eerste jaren samen te laten optrekken. Anders kunnen er verschillen ontstaan op sociaal-cognitief vlak. Bovendien zie je soms dat kinderen angstig worden of onzeker zijn zonder hun ‘wederhelft’. Het traditionele principe om tweelingen te scheiden, is dus inmiddels redelijk achterhaald. Houd hier rekening mee als je voor de keus staat ze eventueel in een andere klas te plaatsen.

Weinig leeftijdsverschil?

Hoewel kinderen met 10-18 maanden leeftijdsverschil geen tweeling zijn, kunnen ze wel een hechtere band hebben dan andere kinderen. Vanuit ons volwassen perspectief vinden we de oudste misschien te dominant, maar soms kan een jonger zusje dit erg prettig vinden. Houd hier dus ook rekening mee wanneer je kijkt om ze in verschillende klassen te plaatsen. Niet ieder kind is hierbij gebaat. In overleg met de leerkracht kan je een keus maken die bij jullie past. Volg hierbij vooral je moederinstinct.

Wanneer is het beter je kinderen in een aparte klas te plaatsen?

De kinderen vinden het zelf prettiger

Soms merk je aan je kinderen dat ze eigenlijk al meer dan genoeg tijd met elkaar doorbrengen. Bijvoorbeeld omdat ze op dezelfde kamer slapen, dezelfde vriendjes hebben in de buurt en sporten bij dezelfde vereniging. Het kan dan een verademing zijn om op school in een andere groep te zitten dan broer of zus.

Ze kunnen zich los van elkaar ontwikkelen

Wanneer twee kinderen uit één gezin in een aparte klas terecht komen, leren ze zich onafhankelijk van elkaar ontwikkelen in een sociale omgeving. Dat kan bijvoorbeeld betekenen dat een verlegen zoon of dochter ‘noodgedwongen’ zelf op pad moet om vriendjes te maken en uit zijn schulp kan kruipen. Voor sommige kinderen is deze keus (uiteindelijk) heel prettig.

Eigen klas betekent eigen vriendjes

Verder kan het heel fijn zijn als beide kinderen een eigen vriendengroep krijgen. Dat gaat vaak makkelijker wanneer ze niet in dezelfde klas zitten.

De leerkracht heeft zicht op het individuele kind, niet als onderdeel van een twee-eenheid

Als je kinderen allebei een heel ander karakter hebben, ben je als ouder misschien al geneigd hen regelmatig te vergelijken. De leerkracht kan dat (onbewust) ook zo ervaren. In bepaalde gevallen kan het daarom juist prettig zijn om de individuele leerling te leren kennen. Ze zullen hen niet vergelijken met een broer of zus, omdat die geen directe invloed op hen kan uitoefenen en simpelweg niet in de buurt is.

De rest van hun schooltijd zijn ze ook niet samen

Is het verstandig om ze nu een jaar samen te laten zitten terwijl ze de rest van hun schooltijd ook niet in dezelfde klas zitten? Bij een tweeling geldt dit natuurlijk niet, maar kinderen die niet veel van elkaar schelen komen uiteindelijk toch niet samen in groep 3. Waarom dan nu dat ene jaartje wel? Afhankelijk van je eigen voorkeur kan het daarom goed zijn om direct te kiezen voor aparte klassen.

Onze ervaring: twee kinderen in dezelfde groep

Peuterspeelzaal

Mijn middelste dochters schelen elf maanden. Daardoor zouden ze een ruim jaar bij elkaar op de peuterspeelzaal zitten. Praktisch gezien vond ik dat wel makkelijk. Ik hoefde maar twee keer per week naar school in plaats van vier keer (als ze in een andere groep zouden zitten). Bovendien is de jongste van hen wat meer op de achtergrond en neemt haar iets oudere zus juist graag de leiding. Die kon haar wegwijs maken.

Natuurlijk twijfelden we destijds weleens. Zouden ze zich, binnen de groep, wel individueel kunnen ontwikkelen? De leidsters vertelden al snel van wel. Waar de middelste haar nogal eens wilde bemoederen, ging mijn jongste dochter haar eigen gang. Ze vond ook eigen vriendinnetjes en beiden zaten lekker op hun plek binnen de peutergroep.

Nadeel: bijna 24 uur per dag samen

Toch zaten er ook nadelen aan de situatie. Hoewel hun ontwikkeling prima verliep, zaten ze in die periode bijna 24/7 op elkaars lip: op de peuterspeelzaal, na school speelden ze veel samen en ze sliepen op één kamer. Ze kregen steeds meer ruzie met elkaar en zaten elkaar echt in de weg. Omdat het nog maar om een halfjaartje ging toen we die conclusie trokken, besloten we ze zo te laten zitten. Maar ik weet niet of we het een andere keer ook zo zouden aanpakken.

Ervaring op de basisschool: aparte groepen

De aparte kleuterklassen waren een bewuste keus

Vanaf het moment dat we kennismaakten op de basisschool, gaven we aan dat de meiden in aparte klassen zouden moeten komen. Onze belangrijkste argumenten?

  • Zo konden de juffen hen los van elkaar leren kennen. Zeker omdat ze uiteenlopende karakters hebben (extravert tegenover introvert) en anders omgaan met dingen als opruimen en leren (chaos tegenover organisatie).
  • We wilden hen graag de kans geven om eigen vrienden te maken. Voor onze jongste dochter leek het ons prettig om de kans te krijgen zelf stappen te maken, maar voor haar zus net zo goed.
  • Uiteindelijk zouden ze toch niet bij elkaar in groep 3 komen. Het afscheid zou dan misschien lastiger zijn dan op de peuterspeelzaal.

Was het de juiste beslissing om ze in aparte klassen te zetten?

Achteraf twijfel ik, al had dat niets te maken met onze argumenten. Daar sta ik nog steeds achter. Wél ging het mis met de klassenindeling. De oudste van de twee kwam in een kleutergroep met veel kindjes van de peuterspeelzaal. Een warm bad dus. Haar jongere zusje ging naar de parallelklas, zoals afgesproken. Haar vriendjes gingen echter naar de andere kleutergroep – om onbekende redenen – waardoor ze dus compleet opnieuw moest beginnen.

Als we dit vooraf hadden geweten, zouden we misschien toch gekozen hebben om ze voor die korte periode weer bij elkaar te zetten. Dat had de start van onze jongste dochter net iets makkelijker gemaakt. Ze zit nu namelijk in groep 5 en voor het eerst zoekt ze haar vriendinnen van de peuters weer op. Het heeft dus bijna vier jaar geduurd, al hielp corona ook niet mee natuurlijk.

Mijn beste advies?

De wijsheid heb je nooit helemaal in pacht. Je kunt de toekomst immers nooit helemaal voorspellen. Het belangrijkste is volgens mij dat je kijkt naar de karakters van je kinderen, je eigen gevoel en voorkeuren. Of je ze nu bij elkaar in de groep zet of niet, jullie moeten je er goed bij voelen. Meer dan je best kan je niet doen.

Bovendien, je ziet het aan onze ervaring: onze dochters kwamen apart te zitten en daardoor liep de jongste van de twee een tijdje achter de feiten aan. Uiteindelijk bleek dat ook een levenservaring en zit ze nu wél prima op haar plek binnen haar klas. Bovendien weet je nooit hoe het had uitgepakt wanneer ze met haar zus in een klas had gezeten. Misschien was dat pas écht een ramp geweest.

Kiezen of kozen jullie ervoor je kinderen naar dezelfde klas te laten gaan? Hoe pakte dat uit?

Liefs, Merel

Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

Uitgelichte afbeelding ©Krakenimages.com – Shutterstock

Merel

Pedagoog in opleiding Merel (40) is alleenstaande moeder van vijf (Nova* 2020). Dol op zoetigheid en daardoor eeuwig aan de lijn, verdwaalt nog in haar eigen achtertuin en doet op haar eigen manier pogingen de wereld iets mooier te maken. In 2013 studeerde deze historica af op het onderwerp "Pedagogische boeken in de 17e en 18e eeuw". Dat vond ze zo leuk dat ze daarna zelf is gaan bloggen over de opvoeding. Haar leven? Chaos met een gouden randje!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven