Mijn bonusdochter is slechts zes jaar jonger dan ik

Dit waargebeurde verhaal is geschreven door Sjaan (alias) en verscheen in 2016 op Lotus Writings. De relatie zoals hieronder beschreven hield helaas geen stand, maar haar verhaal is te mooi om niet te delen. Vooral omdat ze hiermee laat zien hoe waardevol het is wanneer je als bonusmoeder een warme band opbouwt met zowel de kinderen als hun biologische moeder.

De unieke band met mijn bonusdochter

Liefde op het eerste gezicht

Ken je dat gevoel dat je iets heel, heel zeker weet? Dat overkwam mij toen ik Sjarrel voor het eerst ontmoette, inmiddels zo’n acht jaar geleden. Omdat ons zakelijk contact in eerste instantie via telefoon en mail verliep, zag ik hem pas een tijd later in levende lijve. Maar direct wist ik al: dit is liefde. Alleen van een relatie was nog geen sprake: we verloren elkaar uit het oog.

Pas twee jaar later (2010) begonnen we elkaar steeds vaker en langer te mailen. Al snel ging het over vrij persoonlijke zaken, waaronder zijn kinderen: Chef (15) en Kitty, die met haar twintig jaar niet veel jonger was dan ik. Daar had ik geen problemen mee, misschien omdat ik zelf op jonge leeftijd al vrij zelfstandig en volwassen was. De kinderen woonden sinds de echtscheiding bij hun moeder, zo vertelde hij, maar aten wekelijks bij hem en sliepen er om het weekend. Al die tijd verliep ons contact via e-mail, maar in 2012 was er geen ontkomen meer aan. Tijdens onze eerste echte afspraak wisten we het meteen zeker: dit klopt. Maar goed, dat wij zo zeker van onze zaak waren, zei natuurlijk nog niets over hoe zijn kinderen zouden reageren. Ik herinner me zo goed hoe spannend ik dat vond!

De eerste ontmoeting met zijn kinderen

Chef was de eerste die ik ontmoette. Op een avond stond ik onaangekondigd voor de deur, ik wist dat zijn zoon bij hem was. Gelukkig bleek alle spanning ongegrond. De avond verliep heel soepel. En met mijn bonusdochter Kitty ging het niet heel anders eigenlijk. Ik zat op het aanrechtblad, terwijl Sjarrel met zijn dochter belde. Hij vertelde dat ik er was en we elkaar voor het eerst gingen ontmoeten. ‘Oh mijn God, ik heb mijn Etos-kleding nog aan,’ reageerde ze. Opgelucht haalde ik adem. Als dat je eerste gedachte is, zit het wel goed, meende ik. En dat klopte. Ze zou die avond nog naar haar vriend gaan, die aan de andere kant van het dorp woont. Ik stelde voor dat ze mijn Mini zou meenemen. Hierna kon het natuurlijk helemaal niet meer stuk.

Tijd voor een verjaardag met twee families

Tijdens ons eerste verkeringsjaar merkte ik dat Sjarrel en zijn ex-vrouw weinig contact hadden. Ik vond het jammer. Zeker omdat hun kinderen dat jaar zestien en eenentwintig werden – belangrijke mijlpalen in hun jonge levens. Ik kon me zo goed voorstellen dat je op zo’n dag graag beide ouders bij je hebt, zodat je niet hoeft te kiezen. Zo geschiedde uiteindelijk toch. Alle opa’s, oma’s, ooms en tantes zaten die dagen als vanouds weer bij elkaar. De kinderen hadden weer even een ‘gezin’ en dat is volgens mij het mooiste cadeau dat je hen kunt geven.

Bonusdochter? Of beste vriendin?

Ik heb het enorm getroffen met mijn bonuskinderen. We hebben een heel warme band en ze weten dat ze altijd bij me (ons) terecht kunnen. Ik vind het alleen weleens lastig te omschrijven wat Kitty nu precies van me is, als anderen daarnaar vragen. Zijn we zussen, familie? ‘De dochter van mijn man’ klinkt zo afstandelijk en ‘bonusdochter’ voelt wat vreemd, aangezien we slechts zes jaar schelen. Tegenwoordig noem ik haar daarom maar gewoon mijn beste vriendin, dat is ze immers ook. We hebben dagelijks contact en ze weet dat ze alles met me kan bespreken.

Hoe ga je om met de moeder van je bonuskinderen?

Door de jaren heen bouwde ik een goede band op met hun moeder. Ze is oprecht één van de beste moeders die ik ken. Daarom koop ik met Moederdag ook altijd iets voor haar, vanuit mezelf. Zo kan ik mijn waardering laten blijken voor alles dat ze doet. Voor mezelf kan ik daarom niet echt spreken van een moederrol; ik kan en wil haar niet vervangen. Ik omschrijf mezelf liever als kruising tussen Nanny Fine en de kerstman: ik probeer het gezellig te maken, geef liefde die ik ook aan mijn eigen kinderen zou geven en probeer aandacht te geven aan dingen waar je als ouder soms aan voorbij gaat of die je simpelweg voor lief neemt.

We deelden onze trouwdag met zijn ex

Toen we vorig jaar trouwden, was hun moeder voor mij vanzelfsprekend onderdeel van onze dag. De kinderen waren weliswaar al zeventien en tweeëntwintig, maar op zo’n dag zie je er prachtig uit en loop je over van de emoties – dat wil je toch met je moeder delen? Beide kinderen kregen bovendien een heel belangrijke rol tijdens onze dag: Kitty als mijn getuige, Chef bracht de ringen.

De reacties van de buitenwereld op onze bijzondere situatie?

Anderen zijn overwegend positief over ons bijzondere samengestelde gezin. Het is alleen soms lastig uit te leggen dat ik zelf geen kinderen wil. Misschien lijkt het alsof ik daarmee mijn bonusdochter- en zoon afval, terwijl niets minder waar is. Laatst kwam ik tijdens een verjaardag opnieuw in zo’n discussie terecht en mijn gesprekspartner kon me maar niet begrijpen hoe ik dat überhaupt kon zeggen. Gelukkig schoot hun moeder me te hulp: ‘Ze heeft nu toch twee kinderen?’ Dat was denk ik het mooiste compliment dat iemand me ooit heeft gegeven. Zeker vanuit haar mond!

Tips voor andere bonusmoeders

Allereerst wil ik graag meegeven: heb respect voor de biologische ouders. Wat ze ook doen of gedaan hebben, de kinderen hebben er niks aan als JIJ (want wie ben jij dan?) je negatief uitlaat over hun vader of moeder. ZIJ hebben namelijk nooit om deze situatie gevraagd. Ik merk zelf dat het heel fijn is over “mama” te praten in plaats van “je moeder”. Die kleine dingen kunnen zo’n groot verschil maken. Sjarrel zei in het begin ook nog weleens tegen zijn zoon (bijvoorbeeld als hij nieuwe schoenen nodig had): “Vraag je moeder het voor te schieten, dan maken wij het wel over.” Ik haakte dan in en zei dat WIJ dat voor hem gingen doen.

Wat zijn de do’s en don’ts als je bonuskinderen cadeau krijgt?

  • Communiceer niet VIA de kinderen met exen. Zeker niet over de slechte dingen.
  • Dring jezelf niet op. Zoek geen “erkenning”. Ze hoeven in jou geen tweede moeder of vader te zien. Want wat is de definitie van een moeder/vader? Ze hebben al twee ouders en dat is meer dan zat. Het enige wat je als ‘bonusouder’ in mijn ogen moet doet, is er zijn wanneer ze je nodig hebben.
  • Een goed contact met hun biologische ouder is ook voor jezelf fijn. Zij (of hij) is namelijk ook onderdeel van het genenpakket van je bonuskinderen. Veel eigenschappen van de kinderen, worden nét even duidelijker door haar beter te leren kennen.
  • Lees het boek ‘De Bonusmoeder’, waarin tien korte verhalen staan over tien verschillende situaties.
  • Geef dingen de tijd en ruimte en praat met elkaar. Als je aangeeft waar je mee zit, creëert dat begrip. Je kunt er niet vanuit gaan dat kinderen voelsprieten hebben en vanzelf weten hoe jij je voelt. Wanneer je dit lastig vindt, kun je het ook eerst met je partner bespreken. Uiteindelijk kom je er dan als gezin sterker uit.
  • Tip voor de partner: organiseer een bonusmama/papadag, bijvoorbeeld met ontbijt op bed, een mooie tekening en een dag waarop zij/hij alles mag bepalen. Hoe de stiefkinderen tegen je aankijken, komt voor een deel bij de biologische ouder vandaan. Je kunt daarin soms echt het verschil maken!

Liefs, Merel

Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

Dit artikel bevat een of meerdere affiliate links. Van elke aankoop die je doet via deze link(s) krijgen wij een klein percentage. Jij betaalt hiervoor uiteraard niets extra’s, maar je helpt ons een klein handje. Daarbij doen we regelmatig een donatie aan goede doelen als De Voedselbank, het Alzheimer Fonds of KWF. Mocht je dus een aankoop doen, dan willen we je hierbij heel graag bedanken!

Uitgelichte afbeelding ©Dean Drobot – Shutterstock

Ingezonden verhalen

Deze lezeres heeft haar persoonlijke verhaal (anoniem) met ons gedeeld. Wil jij ook graag een gastartikel aanleveren of iets delen? Lees in de Over Ons meer over hoe dit precies werkt.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven