7x afscheid nemen van de basisschool (nu al, help!)

Waar vijf minuten in de wachtkamer bij de tandarts uren lijken te duren, vloog de tijd op de basisschool in een ruk voorbij. Vanuit het niets zitten we ineens in groep 8 en is het tijd om echt afscheid te gaan nemen. En dat levert allerlei gevoelens op, dwars door elkaar. Van trots tot nostalgie en het gevoel dat het leven je inhaalt…

Afscheid nemen van de basisschool: deze 7 straks niet meer

Je kind halen en brengen

De dagen waarop ik bij school stond te wachten zijn voorbij. Ik vond het onbetaalbaar mooi in de onderbouw: die stralende lach wanneer ze me zag en hoe ze uitgelaten naar me toe rende voor een dikke knuffel. We houden heus niet minder van elkaar, maar je uit het toch anders. Geen enkele tiener vindt het fijn als zijn of haar moeder een overdreven dikke klapzoen geeft voor de deur van de klas en er nog eens keihard ‘lekkere oliebol van me’ achteraan roept, toch? Ze gaat haar eigen weg en gaat alleen of met vriendinnen op pad. Ook na schooltijd.

Ze zijn niet meer (zo) afhankelijk van je

Een hele mooie en gezonde ontwikkeling, maar toch ergens weleens wennen. Waar je eerst vaker haar hand vasthield, begeleidde tijdens allerlei eerste keren (zwemles, dansles, shoppen, …), gaat ze nu steeds vaker haar eigen gang. Aan de ene kant maakt dat me echt waanzinnig trots, want ze doet het toch maar even. En aan de andere kant toch wat weemoedig.

Zonder zeuren opstaan

O nee. Dat deden we al niet 😉 Maar richting de puberteit krijgt de moeite met opstaan toch echt een heel nieuwe dimensie. Waar June vroeger altijd vrolijk uit bed sprong en eigenlijk direct ‘aan stond’, begint ze nu steeds meer op mij te lijken. Als ik haar niet uit bed haal, zou ze het liefst tot kwart voor 8 in haar dekbed gerold blijven liggen op schooldagen. Ze is een avondmens en leest graag nog een tijdschrift voor het slapen gaan. Dat resulteert in niet willen opstaan en een ochtendhumeur. Leuk hoor, zo’n confrontatie met je eigen persoonlijkheid…

De overgang van meisje naar vrouw

We merken steeds vaker dat June met ons mee discussieert. Soms over zaken waarvan ik nog niet wist dat ze er over kon meepraten. Levert interessante invalshoeken op en ook heel anders dan die van een kind van 6. Ze wijst ons ook weleens terecht. Dat zijn de momenten dat ik me een behoorlijke loedermoeder voel, maar tegelijkertijd leer ik er veel van. De dynamiek in onze band verandert volledig, wordt volwassener. Mooi om te zien, maar zo enorm anders!

Dansjes en kleding zijn niet altijd meer zo onschuldig

Dat viel ons wel op toen we een kennis iets te verleidelijk zagen dansen op haar TikTok account. Deed me beseffen dat in de fase richting de middelbare school ook een vorm van flirten ontstaat. Eentje waar ik in elk geval nog niet aan toe ben. Het hele onschuldige aspect van dansen kan met een simpele heupbeweging veranderen in iets ongemakkelijks. Net als dat korte rokje dat ineens niet meer kan. Dat heeft ook echt met de leeftijd te maken. Al hoop ik gewoon dat we bepaalde dingen hier thuis gewoon kunnen overslaan…

Vrijblijvend verkleden zonder schaamte

Rose en May kan je niet blijer maken dan met een geweldige verkleedoutfit. Die gaan helemaal op in hun rol als heks of sneeuwwitje. Helemaal als ze kunnen samenspelen. June is daar heel anders in. \Het is allang niet meer leuk of stoer om erbij te lopen als Elsa en keihard Let it goooo te blèren. Ergens toch jammer dat je richting de volwassenheid ook een soort schaamtegevoel ontwikkelt.

Samen shoppen

Langzaam maar zeker zullen haar vriendinnen mijn plaats innemen in of naast het pashokje. En dit is zeker iets dat ik écht ga missen. Samen lachen, gekke outfits proberen, haar modeshow tijdens het omkleden en na afloop iets lekkers eten… Hoop ook eigenlijk dat we dat er alsnog een klein beetje in kunnen houden.

Kortom, nostalgie

Het druipt er vanaf dus, ondanks dat bepaalde zaken nog helemaal niet zover zijn (gelukkig). Maar het is gewoon wennen, dat hele loslaten. Alsof de hormonen een loopje met je nemen. In een jaar tijd zie je kinderen groeien en tijdens het laatste halfjaar nemen ze vast afscheid van de basisschoolperiode op hun eigen manier. De één iets sneller dan de ander, maar ze maken zich allemaal klaar voor de grote stap die straks onvermijdelijk gaat komen. Nu ik nog.

Vond jij het afscheid van groep 8 lastig?

Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?

Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.

Afbeelding, Rawpixel.com – Shutterstock

Merel

Pedagoog in opleiding Merel (39) is moeder van vijf (Nova* 2020). Dol op zoetigheid en daardoor eeuwig aan de lijn, verdwaalt nog in haar eigen achtertuin en doet op haar eigen manier pogingen de wereld iets mooier te maken. In 2013 studeerde deze historica af op het onderwerp "Pedagogische boeken in de 17e en 18e eeuw". Dat vond ze zo leuk dat ze daarna zelf is gaan bloggen over de opvoeding. Haar leven? Chaos met een gouden randje!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven