Als doorgewinterde schoolpleinmoeder draai ik me hand niet meer om voor een beetje drukte in de ochtend. Ik ben gewend aan vier kinderen met compleet tegengestelde belangen en weet ze ondanks alles toch elke ochtend voor half 9 in de klas te hebben. Maar vraag me alleen niet hoe…
Frustraties tijdens de ochtendspits
Kleed je vast aan
Eigenlijk hebben onze dochters maar een paar taken: aankleden, eten, tandenpoetsen, jas en schoenen aan, tas op de rug. Je zou zeggen dat het daarmee een heel makkelijk proces is, maar dat valt vies tegen. Het begint al bij stap 1: aankleden. Zelfs als ik het op hun bureaukruk klaarleg, begint de ochtend met vergeten kleding boven en gezeur dat ze dan weer ‘helemaal’ terug moeten gaan. Bovendien is het donker en willen ze niet alleen.
Vervolgens, als ze na veel vijven en zessen toch het stapeltje hebben gepakt, ligt het naast ze op de bank. Of op tafel. Meer dan ernaar kijken doen ze niet, zo lijkt het voor mij althans. Want in de tijd dat zij de simpele taak ‘aankleden’ hebben voltooid, kan ik de vaatwasser uit- en inruimen, brood smeren voor school en de bekers klaarzetten met wat fruit.
Eet je boterham
Het volgende feest is het ontbijt. Nu is het hier thuis de bedoeling dat ze zelf hun brood smeren – ze zijn immers zeven en acht en dan mag je verwachten dat ze dat zelfstandig kunnen. Voorkom je meteen gezeur over het verkeerde broodbeleg, dacht ik, en dus sla je in theorie twee vliegen in één klap. In de praktijk loopt het echter minder soepel. Ze willen ineens beschuit, rijstwafels, crackers of havermoutpap eten, vinden het aangeboden beleg spontaan niet lekker meer of hebben nog helemaal geen trek.
Tegen de tijd dat er eindelijk wat beweging in die kaakjes komt, zit je alweer op 07.55 uur en begint de stress enigszins toe te slaan. Tussen het voeden van onze lieve baby, zelf ontbijten en de tassen klaarzetten, willen ze namelijk ineens toch nog wel een boterham. En dat pakken ze dan ook, zonder overleg, waarna ze er ‘per ongeluk’ een berg hagelslag overheen gooien (waarbij een deel op de grond belandt) of ze stoten een glas om. Het liefst met plakkerige Optimel.
Nee we gaan geen televisie kijken
Sinds jaar en dag staat de televisie hier uit ’s ochtends, om de simpele reden dat hij pas aan mag als ze op tijd klaar zijn. En je raadt het al, dat gebeurt dus nooit. Daarbij houdt hij enorm op: ze zitten middenin hun lievelingsserie en lijken nog onbereikbaarder dan normaal. Om frustratie bij mezelf te voorkomen, staat hij dus gewoon uit.
Trek vast je schoenen aan. Schoenen lieverd. SCHOENEN!
De grote vraag om de schoenen aan te trekken begint vriendelijk. Dan iets dwingender en tot slot gefrustreerd. Waarom luisteren kinderen niet gewoon de eerste keer dat je iets vraagt? Ze weten toch dat je al vanaf 6 uur als een hyperactieve Truus de Mier door het huis sjeest om van alles te regelen en te organiseren, zodat zij op tijd de deur uit kunnen. Waarom lijkt een klein beetje medewerking dan alsnog te veel gevraagd? Overigens doen ze vaak die schoenen wel aan als onze puber met sneltreinvaart van de trap dendert en NU brood moet maken, fiets wil pakken en schoenen/jas aantrekt op één en hetzelfde moment.
Pak je je tas?
Na het poetsen van de tanden is er eigenlijk maar één dingetje dat ze zouden moeten doen – naast het aantrekken van hun schoenen en jas uiteraard. Het pakken van de tassen die volledig ingeruimd zijn. Noem me helicopterouder en die kinderen van ons stikverwend, dat mag allemaal, maar vooralsnog is het in mijn eigen voordeel. Doe ik het niet, dan komen ze helemaal pas morgenochtend op school. Goed, één taak dus. En dan nog… Middenin de ochtendspits controleer ik niet altijd alles meer, omdat ik enige zelfstandigheid van mijn kinderen verwacht. Daardoor krijgen we het soms alsnog voor elkaar dat drie meter voor het schoolplein een stemmetje klinkt: ‘Mama, ik ben mijn tas vergeten.’
Nee we gaan dat ene poppetje niet zoeken
De hele ochtend hebben ze in een semi-permanente staat van lamlendigheid voor zich uit gestaard. Alle tijd om na te denken, denk ik dan. Maar dan sta je eindelijk na veel vijven en zessen klaar voor de deur, willen ze ineens dat ene poppetje hebben (dat je laatst nog in de kliko hebt gemikt, omdat ze er al een halfjaar niet mee speelden). Argh!
Even doorlopen graag
Lieverd, de bel gaat zo. Kom op, even doorlopen. Nee we gaan die bloem niet bekijken. De eendjes hoeven niet gevoerd. Misschien kan je even grotere stappen zetten? Iets harder doorlopen graag.
Ondanks dat ik stiekem een hekel heb aan het feit dat ik klink als een vastgelopen langspeelplaat, kan ik het onbewust toch maar moeilijk loslaten, merk ik. Ik wil gewoon dat ze op tijd op school zijn – al lukt dat eigenlijk wel elke dag, maar niet zo soepel als ik zou willen.
Maar: het kan verkeren
Op een goede dag besloot ik dat ze het maar lekker konden uitzoeken met z’n tweetjes. Na herhaaldelijk vragen of ze misschien konden opschieten, kleding wilden aantrekken en een beetje vaart konden maken, besloot ik de boel de boel te laten. ‘Ik ga douchen, jullie zorgen zelf maar dat je op tijd op school bent.’ Met die woorden keerde ik om, zette Sean in de Maxi-Cosi en nam een lekkere uitgebreide douche. Ja, dit was in de tijd voor de gasprijzen zo stegen 😉
Eenmaal gekalmeerd kleedde ik me aan en ging op mijn gemakje naar beneden. En wie schetsten mijn verbazing? Om stipt 07.50 uur stonden er twee meisjes op de mat hun schoenen aan te trekken – klaar voor vertrek. Jas aan, tas keurig op hun rug, bekers, broodtrommels en fruit hadden ze zelf gepakt.
Het is de enige keer dat ze nog eventjes televisie mochten kijken.
Hoe gaat het bij jullie in de ochtendspits? Ook zo’n chaos? Of loopt het bij jou als een geoliede machine?
Schrijf je in voor onze wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je Merel of De Mamagids al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
©PR Image Factory – Shutterstock
