Na 2 jaar borstvoeding geven was het voor mij (meer dan) genoeg. Het was een bijzondere reis waarin ik veel leerde over mezelf en het moederschap. Over dat je niet moeten oordelen als je iets niet zelf hebt meegemaakt. Ik ben blij dat het me lukte en één van mijn kinderen dankzij die 2 jaar borstvoeding een hele goede start kon geven. In dit artikel vertel ik over mijn reis: het afzien, genieten en loslaten.
WHO: 2 jaar voeden
De World Health Organization schrijft minimaal twee jaar borstvoeding voor, waarvan een halfjaar exclusief. Toen ik hier voor het eerst over hoorde, rolde ik met mijn ogen. Twee jaar borstvoeding? Even eerlijk, wie houdt dat nu vol? Je wil op een gegeven moment je lijf toch weer terug? En bovendien, was dat niet meer iets voor zwevende geitenwollensokkentypes? Dat paste allemaal niet bij mij. Ik stond er inderdaad compleet onbevoordeeld in haha.
Ondanks al mijn bezwaren deed ik het toch. Vierentwintig maanden. Ruim zevenhonderd dagen. Een van de kinderen kreeg de volle periode aan borstvoeding die WHO voorschrijft. Maar wat een achtbaan aan emoties was dat! Van afzien tot doorbijten, genieten tot loslaten, ik voelde het allemaal. En nu zijn we zo goed als gestopt. Voor het eerst in twee jaar tijd kan ik namelijk zeggen dat ik het genoeg vind en mijn kind had precies hetzelfde.
Om persoonlijke redenen deel ik niet wie zolang borstvoeding kreeg. Dat lijkt me verder ook niet relevant voor de strekking van het artikel.
2 jaar borstvoeding is… afzien en doorzetten
Twee jaar lang borstvoeding geven was op sommige momenten afzien:
Nachtvoedingen
Wat heb ik de nachtvoedingen soms vervloekt! Zeker als je kind niet doorslaapt: wanneer ik net indommelde, begon weer het geschreeuw. In de praktijk lag ik daarom regelmatig in een soort halfslaap naast mijn kleintje, tegen beter weten in te hopen dat dit de enige voeding zou zijn.
Stuwing
Of je nu net begint of veel later in het traject een keer niet op tijd bent met het geven van voeding, stuwing houdt nooit op. En dat is met anderhalf jaar op de teller eigenlijk even ongemakkelijk als na een paar dagen. Van de pijn tot het gevoel dat je voorgevel met Mach 3 je lichaam gaat verlaten.
Borstontsteking
Eigenlijk is het een wonder dat ik ben doorgegaan. Net nadat ik begon met voeden, kreeg ik een beginnende borstontsteking: rode plekken, koorts, pijn en erge stuwing die maar niet verdween.
Bij beginnende tandjes
De fase duurde gelukkig maar heel kort, maar babytandjes in je tepel is geen fraai gevoel. Dat zachte weefsel tussen die niets ontziende kaakjes doet namelijk evenveel pijn als je waarschijnlijk al vermoedde. Helemaal leuk als ze klaar zijn met drinken en je als een soort bijtspeeltje gebruiken.
Het gevoel: waar doe je het voor?
Er waren ook genoeg momenten tijdens die 2 jaar borstvoeding dat ik bij mezelf afvroeg waarvoor ik het toch eigenlijk allemaal aan het doen was. De keren dat je lichaam uitgeput lijkt en je toch opnieuw moet gaan voeden. Dat het pijn doet en je kind tijdens regeldagen maar geen genoeg lijkt te kunnen krijgen. En wanneer hij of zij voor de zoveelste keer verkouden is en je voeding voor geen meter lijkt te helpen, ondanks dat al die deskundigen van mening zijn dat een ‘sprietsje’ borstvoeding in beide neusgaten sneller werkt dan een flinke dot Luuf.
2 jaar borstvoeding is… genieten
Als het niet ook #genieten was naast alles dat hierboven beschreven staat, dan zou ik niet volgehouden hebben. Mijn favorieten?
Gestolen momenten
Nachtvoedingen waren weliswaar niet mijn favoriet, maar soms lag ik alleen met mijn kindje in bed en dan keek ik in die donkerbruine ogen. Met piepkleine vingertjes omklemde mijn dreumes mijn wijsvinger en kneep erin tijdens het drinken. Dichtbij genoeg om een kusje op diens voorhoofd te geven. Soms liet soms die kort los om even te glimlachen.
Melkdronken
Ik denk dat alle ouders dit wel herkennen (los van fles of borst): dat moment dat je baby in melkdronken slaap valt. Die gelukzalige, tevreden blik is goud waard!
Nooit noodgevallen omdat je kindje honger heeft
Natuurlijk maakte mijn kind onderweg best weleens lawaai, maar vrijwel nooit uit honger. En als dat wel zo was, dan had ik de voeding altijd bij me én op de juiste temperatuur. Een zinnetje uit de borstvoedingsenclave waar ik eigenlijk een hekel aan heb (omdat het meestal belerend wordt gebruikt), maar het is wel waar. En dat is echt een voordeel: als je geen borstvoeding geeft, moet je soms nog een halfuur luisteren naar dat hartverscheurende gehuil tot je eindelijk op een plek bent waar je kunt voeden.
Geluk
Weet je wat ik ook zo mooi vond? Dat ik zat te voeden en mijn kleinte tussendoor zat te lachen van geluk. Soms een korte glimlach, maar ook weleens schaterend. Dan hadden we zoveel lol! En het is op de één of andere manier zo persoonlijk ook, omdat je met je lichaam een ander lichaam kan grootbrengen.
Trots op het doorzetten
Eigenlijk ben ik nooit echt trots geweest op het borstvoeden. Uiteindelijk blijft het een heel natuurlijk proces en moet het je ook maar lukken; in sommige gevallen is het immers geen kwestie meer van wel of niet willen. Maar als ik zo terug kijk, ben ik trots. Op mijn doorzettingsvermogen en standvastigheid: ik stop net voor de tweejarige leeftijd omdat we daar zelf achter staan. Ongeacht wat anderen daarvan denken of dachten.
2 jaar borstvoeding is… loslaten
Met het afscheid nemen is ook onlosmakelijk een proces van loslaten begonnen. Wanneer dat begon, weet ik nog precies.
Commentaar
Tussendoor kreeg ik weleens commentaar of bevreemde blikken wanneer ik aangaf nog altijd borstvoeding te geven. Dat deed me aan de ene kant niet zoveel. Vaak is het onwetendheid en bovendien is het nog helemaal niet zolang geleden dat ik zelf ook zo’n afkeer uitsprak over borstvoeding geven na zes maanden. Pas op het moment dat iemand iets zei en ik wel dacht: “Tja, zit wat in,” wist ik dat het goed was zo.
Al moet ik zeggen dat ik het soms ook gewoon superirritant vond. Vooral de beoordelende blikken van mensen die dichtbij staan, deden me veel. Laten we eerlijk zijn: het is gewoon een natuurlijk proces om je kind te kunnen en mogen voeden. Dat jij een andere keus maakt, zorgt er toch ook niet voor dat ik daar een mening over heb? Eerlijk gezegd had ik het fijn gevonden als die open-minded houding wederzijds was geweest.
Afbouwen
Toen ik merkte dat het niet meer bij me paste, ben ik gaan afbouwen. We stapten overdag over op gewone melk en mijn kleintje gaf duidelijk aan dat die gewoon in bed gelegd wilde worden. Al snel gaf ik alleen nog avondvoedingen. En ook dat werd steeds minder.
Twee jaar oud: een peuter
Toen mijn kleintje binnen afzienbare tijd peuter zou zijn, voelde ik berusting. Dat is een nieuwe fase en voor ons hoort daar geen borstvoeding meer bij. Het is oké. Ik heb in elk geval de WHO-norm gehaald.
Waarom maar één keer die WHO-norm?
Hoewel alle kinderen borstvoeding kregen, haalde ik één keer de WHO-norm. Eigenlijk meer door toeval dan een vooropgesteld plan. Toen ik eenmaal bezig was en verschillende mijlpalen bereikte, maakte mijn weerzin tegen borstvoeding (want eerlijk, ik vond het de eerste maanden behoorlijk pittig) langzaam plaats voor een soort rust. Ik kon me eraan over geven. En met het verstrijken van de tijd en het afnemen van het aantal voedingen kwam er steeds meer een bepaalde blijdschap bij kijken. Trots op mijn lichaam, een bijzondere verbinding met mijn kind.
Tegen de tijd dat het klaar was, voelde ik me tegelijkertijd opgelucht: ik kreeg mijn lijf weer terug. Doordat er hormonen door je lijf blijven gaan tijdens het geven van borstvoeding, voelde ik me die twee jaar toch niet helemaal mezelf. Dat kwam daarna pas. Spijt dat de anderen korter (of zelfs zeer kort) borstvoeding kregen, heb ik niet. Het blijft best een aanslag op je lijf, zoals ik het heb ervaren, en om dat in totaal acht jaar te moeten doen – los van alle zwangerschappen? Nee, eerlijk gezegd is het goed zoals het ging.
Zou jij het kunnen, twee jaar lang borstvoeding geven? Of is het niets voor jou?
Liefs, Merel
Schrijf je nu in voor de wekelijkse update en mis nooit meer een artikel! Je vindt het formulier rechts (desktop) of onderaan deze pagina (mobiel). En volg je me al op Instagram?
Reageer je onder dit artikel? Weet dan dat we je mailadres nooit zullen gebruiken, ook niet om ongevraagde nieuwsbrieven of andersoortige mails te versturen. Dat doen we alleen als je je aanmeldt voor de wekelijkse update – met jouw toestemming dus.
Uitgelichte afbeelding ©Jacob Lund – Shutterstock
