2 jaar borstvoeding: afzien, genieten en loslaten

Na 2 jaar borstvoeding geven is het meer dan genoeg. Het was een bijzondere reis waarin ik veel leerde over mezelf en het moederschap. Over niet moeten oordelen als je iets niet zelf hebt meegemaakt. Ik ben blij dat het me lukte en dat ik May met die 2 jaar borstvoeding een hele goede start kon geven. In dit artikel vertel ik over het afzien, genieten en loslaten.

WHO: 2 jaar voeden

Ik vond het eerlijk gezegd absurd lang. Twee jaar borstvoeding geven: wie houdt dat nu vol? Je wil toch op een gegeven moment je lijf weer terug? Bovendien, was dat niet meer iets voor zwevende geitenwollensokkentypes? Dat paste allemaal helemaal niet bij mij. Dat gedoe over biologisch eten, je mond spoelen met kokosolie en geneuzel over kippenmenstruatie… Kortom, ik stond er heel onbevooroordeeld in 😉

Ondanks al mijn bezwaren deed ik het toch. Vierentwintig maanden. Ruim zevenhonderd dagen. May kreeg als enige hier de volle periode aan borstvoeding die WHO voorschrijft. Maar wat een achtbaan aan emoties was dat! Van afzien tot doorbijten, genieten tot loslaten, ik voelde het allemaal. En nu zijn we zo goed als gestopt. Voor het eerst in twee jaar tijd kan ik namelijk zeggen dat ik het genoeg vind en zij heeft precies hetzelfde. Ik leg haar in bed zonder voeding en ze schaterlacht tijdens het kushandje dat ik haar geef voor ik de deur achter me dicht trek.

2 jaar borstvoeding is… afzien en doorzetten

Twee jaar lang borstvoeding geven was op sommige momenten afzien:

Nachtvoedingen

May sliep lange tijd niet door. Dus wanneer ik net indommelde, begon zij vaak weer te schreeuwen. Ze had honger en wel nú! In de praktijk lag ik na een paar maanden regelmatig naast haar in een halfslaap, tegen beter weten in hopend dat dit de enige voeding zou zijn.

Stuwing

Of je nu net begint of veel later in het traject een keer niet op tijd bent met het geven van voeding, stuwing houdt nooit op. En dat is met anderhalf jaar op de teller eigenlijk even ongemakkelijk als na een paar dagen. Van de pijn tot het gevoel dat je voorgevel met Mach 3 je lichaam gaat verlaten.

Borstontsteking

Eigenlijk is het een wonder dat ik ben doorgegaan. Net nadat ik begon met voeden, kreeg ik een beginnende borstontsteking: rode plekken, koorts, pijn en erge stuwing die maar niet verdween.

Bij beginnende tandjes

De fase duurde gelukkig maar heel kort, maar babytandjes in je tepel is geen fraai gevoel. Dat zachte weefsel tussen die niets ontziende kaakjes doet namelijk evenveel pijn als je waarschijnlijk al vermoedde. Helemaal leuk als ze klaar zijn met drinken en je als een soort bijtspeeltje gebruiken.

Waar doe je het voor?

Er waren ook genoeg momenten tijdens die 2 jaar borstvoeding dat ik bij mezelf afvroeg waarvoor ik het toch eigenlijk allemaal aan het doen was. De keren dat je lichaam uitgeput lijkt en je toch opnieuw moet gaan voeden. Dat het pijn doet en je dochter tijdens regeldagen maar geen genoeg lijkt te kunnen krijgen. En wanneer je meisje voor de zoveelste keer verkouden is en je voeding voor geen meter lijkt te helpen, ondanks dat al die deskundigen van mening zijn dat een ‘sprietsje’ borstvoeding in beide neusgaten sneller werkt dan een flinke dot Luuf.

2 jaar borstvoeding is… genieten

Als het niet ook #genieten was naast alles dat hierboven beschreven staat, dan zou ik niet volgehouden hebben. Mijn favorieten?

Gestolen momenten

Nachtvoedingen waren weliswaar niet mijn favoriet, maar soms lag ik alleen met May in bed en dan keek ze me aan met die donkerbruine ogen van haar. Met haar piepkleine vingertjes omklemde ze mijn wijsvinger en kneep erin. Ze lag dichtbij genoeg om haar een kusje op haar voorhoofd te geven en dan liet ze soms kort los om even te glimlachen.

Melkdronken

Ik denk dat alle ouders dit wel herkennen (los van fles of borst): dat moment dat je baby in melkdronken slaap valt. Die gelukzalige, tevreden blik is goud waard!

Nooit noodgevallen omdat je kindje honger heeft

Natuurlijk maakte May onderweg best weleens lawaai, maar vrijwel nooit uit honger. En als dat wel zo was, dan had ik haar voeding altijd bij me én op de juiste temperatuur. Een zinnetje uit de borstvoedingsenclave waar ik eigenlijk een hekel aan heb (omdat het meestal belerend wordt gebruikt), maar het is wel waar. En dat is echt een voordeel als je zonder je borstvoeding nog een halfuur zou moeten luisteren naar dat hartverscheurende gehuil.

Geluk

Weet je wat ik ook zo mooi vond? Dat ik zat te voeden en May tussendoor zat te lachen van geluk. Soms een korte glimlach, maar ook weleens schaterend. Dan hadden we zoveel lol! En het is op de één of andere manier zo persoonlijk ook, omdat je met je lichaam een ander lichaam kan grootbrengen.

Trots op het doorzetten

Eigenlijk ben ik nooit echt trots geweest op het borstvoeden. Uiteindelijk blijft het een heel natuurlijk proces en moet het je ook maar lukken; in sommige gevallen is het immers geen kwestie meer van wel of niet willen. Maar als ik zo terug kijk, ben ik trots. Op mijn doorzettingsvermogen en standvastigheid: ik stop nu, omdat May dat aangeeft en ik het zelf ook wil. Ongeacht wat anderen daarvan denken of dachten.

2 jaar borstvoeding is… loslaten

Met het afscheid nemen is ook onlosmakelijk een proces van loslaten begonnen. Wanneer dat begon, weet ik nog precies.

Commentaar

Tussendoor kreeg ik weleens commentaar of bevreemde blikken wanneer ik aangaf nog altijd borstvoeding te geven. Dat deed me eigenlijk niet zoveel. Vaak is het onwetendheid en bovendien is het nog helemaal niet zolang geleden dat ik zelf ook zo’n afkeer uitsprak over borstvoeding geven na zes maanden. Pas op het moment dat iemand iets zei en ik wel dacht: “Tja, zit wat in,” wist ik dat het goed was zo.

Afbouwen

Met het omslagpunt ben ik gaan afbouwen. We stapten overdag over op gewone melk en May gaf duidelijk aan dat ze gewoon in bed gelegd wilde worden. Al snel gaf ik alleen nog avondvoedingen. En ook dat werd steeds minder.

Twee jaar oud: ze is een peuter

Binnenkort gaat May naar de peuterspeelzaal. Ik voel berusting. We gaan een nieuwe fase in en daar hoort voor ons geen borstvoeding meer bij. Ze is inmiddels een stuk zelfstandiger.

Een nieuwe fase

Na 2 jaar borstvoeding gaan we een nieuwe fase in. Ik wil graag echt aan mijn lichaam werken en ben daar al mee begonnen: gezonder eten, minder grote porties en regelmatiger. Nu kan het weer. Ik voel dat het laatste restje hormonen langzaam mijn lichaam verlaat en merk dat ik dat laatste zetje krijg om weer echt ‘mezelf’ te worden. Het was een mooie reis, maar het is ook goed om nu een nieuw hoofdstuk te beginnen. Ik kijk ernaar uit.

Zou jij het kunnen, twee jaar lang borstvoeding geven? Of is het niets voor jou?

Afbeelding – Shutterstock